Κείμενο/φωτογραφία: Δημήτρης Βεργίνης
Είναι ο μώλος που απ’ τον καιρό γέρνει αλλά ακόμη αντέχει. Είναι η βάρκα, ξύλινη, που σαν να ‘χει το βλέμμα της στη θάλασσα, στα ανοιχτά της, σαν να περιμένει να λυθεί και να ξεκινήσει, να φύγει για το βραδινό παραγάδι. Είναι ο ήλιος που σιγά-σιγά πέφτει, το φως που αλλάζει χέρι με τη σκιά. Είναι η θάλασσα, ήρεμη, όμορφη, με τις σημαδούρες σαν σημάδια μνήμης στο δέρμα της, με όλα τα καθρεφτίσματά της, όλες τις εικόνες της.
Είναι το λιμανάκι της Λυγιάς, απόγευμα ενός ήπιου Γενάρη στα 2023.
