Κείμενο/φωτογραφία: Δημήτρης Βεργίνης
Να περπατάς και να σ’ ακολουθώ. Βήμα βήμα τη ζωή μου να χτίσω ξεκινώντας από τους δρόμους που χάραξες, από τις ρότες που σε κάποιους χάρτες μου έδειξες. Να περπατάμε παρέα ώσπου μια μέρα να σε περάσω. Να διορθώσω πορείες, να βάλω τα δικά μου στυλό, τους δικούς μου διπαράλληλους χάρακες στους χάρτες μου. Και με τη ματιά σου τότε εσύ να μ’ ακολουθείς. Με ανησυχία, με θαυμασμό, με συγκίνηση μαζί. Να περπατάμε, σαν μάνα με γιο, σαν οι αντικαθρεφτισμοί μας.
Απόγευμα του Δεκέμβρη, ανθρώπινες φιγούρες, χρώματα γαλήνης, ομορφιά στη δυτική παραλία της πόλης.
