Σου δίνει την ψευδαίσθηση πως μέσα από τα 15 εκατοστά του κινητού σου έχεις τον απόλυτο έλεγχο όσων δεν μπορείς να διαχειριστείς στη ζωή.
Βρίσκομαι σε πλοίο. Ταξιδεύω περίπου τρεις ώρες. Όλοι γύρω μου κάθε ηλικίας, έφηβοι, τριαντάρηδες ακόμα και άνθρωποι πάνω από εξήντα χρονών επί τρεις ώρες κοιτάνε τα κινητά τους. Οι νεότεροι αν αφήσουν το κινητό τους για λίγο κοιμούνται κρατώντας το αγκαλιά και όταν ξυπνάνε ανοίγουν πάλι τη συσκευή και όταν δεν κοιτάνε τα σόσιαλ παίζουν με το σμαρτ και το άιφον νευρικά μη ξέροντας τί να κάνουν.
Είμαι ο μόνος που κοιτάζω τη θάλασσα, τον ουρανό και τις βραχονησίδες που περνάμε. Κανείς άλλος. Ούτε ένα άτομο δε συνδέεται με αυτό που μας περιβάλλει. Μόνο δύο ενήλικες άνοιξαν ένα βιβλίο κι αμέσως κάλυψαν οποιοδήποτε κενό σκέψης πάλι με το κινητό. Οι νέοι όταν το κλείνουν κοιμούνται με αυτό αγκαλιά και μόλις ξυπνούν το ανοίγουν αμέσως, το ξαναγράφω. Είναι θλιβερό αυτό που συμβαίνει. Νομίζω πως βρίσκομαι σε ψυχιατρική μονάδα.
Πρόκειται για πρωτοφανή νεύρωση.
Είμαι βέβαιος πως αν το πλοίο ξαφνικά βουλιάξει θα προσπαθήσουν να το φωτογραφήσουν για το ίνσταγκραμ αντί να βρούνε τρόπο για να σωθούν. Αρρωστήσαμε μας τρελαίνουν. Κανείς δεν μπορεί να σταθεί δίχως να κάνει τίποτα, δεν κοιτούν την Φύση, τον διπλανό τους δεν θέλουν καμία άλλη επικοινωνία είναι ξεκάθαρο.
Η τεχνολογία μας αποδυναμώνει την ενέργεια σωματικά και ψυχικά. Για αυτό και είναι δύσκολο να συμβεί αυτό που λέμε λαικός ξεσηκωμός στα απαράδεκτα γεγονότα που συμβαίνουν διότι όταν τα παρακολουθείς από τις ίντσες της οθόνης του κινητού σου χάνεις την αίσθηση της πραγματικότητας. Νομίζεις ασυνείδητα πως βλέπεις Νέτφλιξ…
Αυτό κάνει η εγκληματική χρήση της τεχνοπαραλυσίας, Σου δίνει την ψευδαίσθηση πως μέσα από τα 15 εκατοστά του κινητού σου έχεις τον απόλυτο έλεγχο όσων δεν μπορείς να διαχειριστείς στη ζωή αλλά και εκείνων των συμβάντων που σε καλούν να χαρείς. Όπως μια συναυλία ας πούμε την οποία δεν μπορείς να την παρακολουθήσεις αν δεν την γράψεις με το κινητό σου.
Η απεραντοσύνη της πραγματικότητας σε τρομάζει, σε φέρνει σε ατελείωτη αμηχανία, σου είναι ανοίκεια, αποκρουστική. Η ενέργειά σου ολοένα και περισσότερο αδύναμη. Χάνεσαι στο τίποτα, αποδυναμώνεις τη νοητική διαύγεια, νυστάζεις, κοιμάσαι, ξυπνάς μέσα σε μια γελοία συσκευή, νυστάζεις πάλι, δεν έχεις ενέργεια στην έχει ρουφήξει όλη. Κοιμήσου σε παρακαλώ.
*Το κείμενο δημοσίευσε ο Μιχάλης Δέλτα στη σελίδα του στο fb.
