Κείμενο/φωτογραφία: Δημήτρης Βεργίνης
Για να νιώσεις την κατάνυξη των ημερών της Μεγάλης Εβδομάδας πρέπει να συντρέξουν αρκετοί λόγοι. Είναι μεν θέμα προσωπικό, είναι ωστόσο και συνιστάμενο πολλών εξωτερικών παραγόντων.
Η βραδιά της περιφοράς του Επιταφίου στη Λευκάδα με την παρουσία της μπάντας της Φιλαρμονικής, τα προσεκτικά επιλεγμένα μουσικά κομμάτια και η άρτια εκτέλεσή τους, η βόλτα στους δρόμους ως ακολουθία νεκρική που όμως στην άκρη του μυαλού ξέρουμε ότι θα υπάρξει ανάσταση, είναι οι λόγοι που βοηθάνε τα σωστά αισθήματα να αναδυθούν. Που φτιάχνουν ένα όμορφο βούρκωμα στα μάτια και μια γλυκιά ανατριχίλα στο σώμα. Αυτά ως πρόσφατα.
Φέτος, δυστυχώς, το απίστευτα μεγάλο πλήθος τουριστών στην πόλη έπνιξε όλα τα παραπάνω και τα παρέσυρε σε μια βραδιά γεμάτη με τάσεις πανικού και αγοραφοβίας, με φωνές, ακόμη και μαχαιρώματα… Επίσης, πόσο να μείνεις στο πνεύμα της ημέρας, όταν φτάνοντας στην πλατεία οι ταβέρνες σέρβιραν, τα μαχαιροπήρουνα δε σταματούσαν και ο αέρας μύριζε παντού… καλαμαράκια;
Κρατάω τη διαδρομή απ’ τη Μητρόπολη ως τον Άγιο Μηνά κι εύχομαι Καλή Ανάσταση. Και ως θρησκευτική ευχή και ως προτροπή για όσα αφήνουμε να πεθάνουν χάριν μιας -πολύ- βραχύβιας ανάπτυξης.
