Από τον Γιάννη Πανταζόπουλο
Με ποδήλατο ή με τα πόδια η βόλτα στο μαγευτικό τοπίο συγκινεί ακόμη και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη
Η λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου είναι ένα τόπος σπάνιας ομορφιάς. Από την πρώτη στιγμή που φτάνεις εκεί απλώνεται μπροστά σου ένας φυσικός καμβάς όπου το υδάτινο στοιχείο κυριαρχεί και οι εκβολές δύο ποταμών, του Αχελώου και του Εύηνου, συναντούν τα νερά της θάλασσας, δημιουργώντας ένα ξεχωριστό οικοσύστημα. Στη συνέχεια, θα δεις σπάνια είδη πουλιών, καλαμιώνες, λασπότοπους και εκτάσεις με πλούσια βλάστηση. Για να φτάσεις εκεί, θα αφήσεις πίσω σου την πόλη του Μεσολογγίου, αφού περάσεις από το ιστορικό τείχος και κατευθυνθείς προς την Τουρλίδα. Στον δρόμο θα εντυπωσιαστείς βλέποντας τους περισσότερους κατοίκους του Μεσολογγίου να χρησιμοποιούν ποδήλατο για τις μετακινήσεις και τις βόλτες τους, κι αυτό γιατί το επίπεδο έδαφος της πόλης βοηθά. Άλλωστε, είναι μια διαδρομή που ενδείκνυται για βόλτα και το μαγευτικό τοπίο θα σε αποζημιώσει, είτε επιλέξεις τους πεζόδρομους είτε τους ποδηλατόδρομους.
Περπατώντας κατά μήκος της λιμνοθάλασσας, θα αντικρίσεις τις πελάδες, ψαράδικες καλύβες που είναι χτισμένες πάνω στο νερό με πασσάλους, τις γαΐτες, βάρκες που χρησιμοποιούν οι ψαράδες, και τα ιβάρια, δηλαδή τα ιχθυοτροφεία. Όλα τα σπίτια σχεδόν είναι κλειστά και θα ανοίξουν σε λίγες μέρες, με την έναρξη της καλοκαιρινής περιόδου. Οι λίγοι ψαράδες που θα συναντήσεις είναι άνθρωποι με πρόσωπα ρυτιδιασμένα και χέρια κοκκινισμένα. Θα σου μιλήσουν για το χθες και το σήμερα, θα εκφράσουν αγωνίες και παράπονα και θα σταθούν έντονα στην εγκατάλειψη και στη γραφικότητα που έχει χαθεί, στη μείωση της παραγωγής και στο αβέβαιο αύριο. Δεν παραλείπουν να αναφέρουν ότι για πολλές δεκαετίες το εισόδημα των κατοίκων προερχόταν από την αλιεία αλλά και τις εξαγωγές του αυγοτάραχου, του «ελληνικού χαβιαριού», όπως θα ακούσεις να λένε. Πάντως, οι ψαροταβέρνες της περιοχής προσφέρονται για να απολαύσει κάποιος τις τοπικές νοστιμιές και την απέραντη θέα.
Ο χρόνος είναι λίγος για να προλάβεις να εξερευνήσεις όλες τις ομορφιές της περιοχής. Αν εξαιρέσεις το πρόβλημα των κουνουπιών, η καλύτερη ώρα για να επισκεφθείς την περιοχή είναι το σούρουπο. Τα χρώματα του δειλινού δημιουργούν μια φυσική ζωγραφιά που μπορεί να σε κάνει να χαζεύεις για πολλή ώρα τις υπέροχες και ανεξάντλητες εικόνες.
Οι λίγοι ψαράδες που θα συναντήσεις είναι άνθρωποι με πρόσωπα ρυτιδιασμένα και χέρια κοκκινισμένα.