Η κινεζική ποίηση είναι σχετικά ξένη στη χώρα μας. Ο πλούτος της ωστόσο είναι τεράστιος σε εικόνες και απόδοση της φύσης που μας περιβάλλει. Η γραφή λιτή και με όλη την ιδιαιτερότητα ενός λαού με τεράστια ιστορία.
Με αφορμή τη μετάφραση (απόδοση) από τα κινεζικά ποιημάτων των δυναστειών Τανγκ και Σονγκ από την μεταφράστια Κατερίνα Βούρκα, σήμερα παρουσιάζουμε τέσσερα ποιήματα της έκδοσης. Πρόκειται για ποιήματα που γράφτηκαν ανάμεσα στα 600 και 1300 μ.Χ.
Όλα τα ποιήματα είναι από το βιβλίο «Στο Ρου του Ποταμού» των εκδόσεων Παπασωτηρίου, σε απόδοση -όπως αναφέρθηκε- της Κατερίνας Βούρκα. Το βιβλίο μπορείτε να το προμηθευτείτε από το βιβλιοπωλείο Fagottobooks στη Λευκάδα, στη Ζακύνθου 7.
Για τον Γουαν Λουν
Ο ποιητής Λι Πο έχει επιβιβαστεί σε πλοίο
έτοιμο να σαλπάρει.
Ξαφνικά, ακούγονται χοροί και κατευόδια
από την απέναντι ακτή.
Τα νερά της λίμνης του Ανθού της ροδακινιάς
θε νάχουν χίλια πόδια βάθος,
αλλά δεν είναι πιο βαθιά από την αγάπη
του Γουάν Λουν για μένα.
Ανοιξιάτικο τοπίο
Στη ρημαγμένη χώρα έμειναν μόνο τα βουνά
και τα ποτάμια.
Την Άνοιξη θέριεψαν στην πόλη τα χορτάρια.
Κοιτώντας τα ανθισμένα λουλούδια,
δάκρυα θλίψης τρέχουν από τα μάτια μου.
Ακούγοντας τα πουλιά να κελαηδούν,
σκιάζομαι μήπως για πόλεμο καλούν.
Τρεις μήνες κρατά η αντάρα της μάχης.
Ένα γράμμα από το σπίτι αξίζει χίλιες φορές χρυσάφι.
Άρχισαν να λιγοστεύουν τα ψαρά μου τα μαλλιά,
και ένα χτένι να κρατήσουν δεν μπορούν.
Συμπάθεια για τον γεωργό
Κάτω από το μεσημεριανό ήλιο
τον ορυζώνα σκάβει,
βρυσούλα ο ιδρώτας του τρέχει στη γη.
Ποιος άραγε δεν ξέρει πόσο μόχθησες εσύ
σπυράκι το σπυράκι για να μαζευτεί!
Ατελεύτητη προσμονή
Σειρές βουνοκορφών διαδέχονται η μια την άλλη.
Ξεδιπλώνονται ως πέρα σαν τον απέραντο ουρανό
και την ομίχλη πάνω στα κρύα νερά.
Τα δέντρα ντύθηκαν στα κόκκινα
και εγώ ακόμη σε προσμένω.
Τα χρυσάνθεμα άνθισαν και έπειτα μαράθηκαν.
Τα αποδημητικά πουλιά επέστρεψαν
αλλά δεν σ’έφεραν μαζί τους.
Ασάλευτο προβάλλει το ειδυλιακό τοπίο,
μα κανείς δε μένει να το θαυμάσει.
Ερανιστής των ποιημάτων: Δημήτρης Βεργίνης
