Κείμενο: Δημήτρης Βεργίνης
Γράφει ο Ντοστογιέφσκι στο Αναμνήσεις απ’ το σπίτι των πεθαμένων ότι «ο πολιτισμός μιας χώρας μπορεί να κριθεί μπαίνοντας στις φυλακές της». Ο Μαχάτμα Γκάντι από την άλλη έλεγε ότι «ο πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται από τον τρόπο που μεταχειρίζεται τα ζώα». Είναι πολύ κοντά αυτές οι δύο σκέψεις, στη λογική του ότι ο πολιτισμός μας δεν κρίνεται στα εύκολα, κρίνεται εκεί που έχοντας το πάνω χέρι δείχνουμε την ποιότητά μας ως άνθρωποι: απέναντι στους αδύναμους και σε αυτούς που είναι υπό την κυριαρχία -φορές φορές και υπό το έλεός μας.
Στη Λευκάδα φυλακές δεν έχουμε, έχουμε όμως αδέσποτα. Πολλά αδέσποτα. Κι εδώ και μια δεκαετία είχαμε και δημοτικό κτηνιατρείο. Το οποίο αποκτήσαμε πριν από τους περισσότερους νομούς στην Ελλάδα. Και το οποίο με πολλή δουλειά εκ μέρους του Σωματείου Ζωωφίλων Λευκάδας κατάφερνε πράγματα που αλλού ούτε ως σχέδιο σε χαρτί δεν υπήρξαν. Δυσκολίες πολλές, κονδύλια ελάχιστα αλλά η διάθεση και η αγάπη για τα ζώα κατάφερναν περισσότερα από τα βασικά.
Κι όταν σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, μέσα στη Βουλή άρχισαν να παίρνονται σοβαρές αποφάσεις, να ψηφίζονται αυστηροί νόμοι για την προστασία των ζώων, οι τιμωρίες για τους βασανιστές να είναι κακουργηματικού βαθμού, όταν άρχισαν να αυξάνονται τα κονδύλια προς τους δήμους για την προστασία, την ευζωΐα, τη στείρωση, τη δημιουργία χώρων φύλαξης των αδεσπότων, η Λευκάδα έκανε εκατό βήματα πίσω. Πάλι σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο: σε αυτό της δημαρχίας.
Πήρε λοιπόν σε ένα βράδυ, το 2020, την απόφαση να μεταφέρει το δημοτικό κτηνιατρείο στην πιο υποβαθμισμένη περιοχή του νησιού: πλάι στα σκουπίδια και δίπλα από τον -εγκατελειμμένο κι απ’ τον Θεό (τι λέγαμε στην αρχή για τον πολιτισμό και πώς φερόμαστε στους αδύναμους; ) καταυλισμό των Ρομά. Χωρίς διαβούλευση με όσους το έτρεχαν τόσο καιρό, χωρίς προειδοποίηση, χωρίς τίποτα. Με μια κίνηση «τόσο μας νοιάζουν τα ζώα, σε τόση υπόληψη έχουμε όσους τα φροντίζουν κι αν μας εκνευρίσετε σας δέρνουμε κιόλας».
Από εκεί κι έπειτα ξεκίνησε η κατηφόρα. Ο χώρος, ένα κοντέινερ, σε άθλια κατάσταση, με τη δυσωδία τριγύρω ανυπόφορη. Με ρευματοκλοπή, με λάσπες το χειμώνα, με τον ήλιο να φτιάχνει μικρή κόλαση το καλοκαίρι. Με τις στειρώσεις να λιγοστεύουν, τη λέξη «φροντίζω» να μην υπάρχει ούτε ως ιδέα στη λογική της υπεύθυνης αντιδημαρχίας.
Σήμερα, τρία χρόνια μετά φτάσαμε στο αναμενόμενο. Ο επιστημονικά υπεύθυνος κτηνίατρος αποχώρησε. Κι η Αναπληρώτρια Προϊσταμένη του Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της ΠΕ Λευκάδας, έβγαλε μια ανακοίνωση 66 λέξεων, πιο ψυχρή κι απ’ την ταφόπλακα που βάζει στην ελπίδα όσων αγωνίζονται για αυτά τα αδύναμα πλάσματα, ώστε να έχουν μια ζωή με την ελάχιστη αξιοπρέπεια:
«Αναστέλλεται η υπ αριθμό πρωτοκόλλου 20412/3504/18-3-2021 (ΑΔΑ: Ψ69Υ7ΛΕ-6ΔΕ) Έγκριση λειτουργίας του ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΤΗΝΙΑΤΡΕΙΟΥ ΔΗΜΟΥ ΛΕΥΚΑΔΑΣ, λόγω αποχώρησης του επιστημονικά υπεύθυνου κτηνιάτρου κ. Ρώσσου Απόστολου, μέχρι την αντικατάσταση του από κτηνίατρο που θα πληροί όλες τις νόμιμες προϋποθέσεις.
Αν εντός εξαμήνου δεν αντικατασταθεί ο υπεύθυνος επιστημονικά κτηνίατρος, η έγκριση λειτουργίας του Δημοτικού Κτηνιατρείου Λευκάδας θα ανακληθεί οριστικά.
Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης, επιβάλλονται οι νόμιμες κυρώσεις».
Επειδή όμως η περίοδος είναι προεκλογική κι επειδή τα θέματα που μας απασχολούν (τουλάχιστον κάποιους από εμάς) δεν είναι μόνο η ασφαλτόστρωση «αγροτικών» δρόμων στο τέρμα Θεού για να μην σκονίζονται οι βίλες τριγύρω, αλλά και άλλα που δείχνουν την ευαισθησία μας απέναντι στους αδύναμους, το επίπεδο του πολιτισμού μας εν τέλει, θα περιμένουμε να δούμε: τι προβλέπει στο πρόγραμμά του ο κάθε υποψήφιος ξεχωριστά για το δημοτικό κτηνιατρείο, το χώρο που θα μετεγκατασταθεί (δεν νομίζω πως πρέπει να είναι καν προς συζήτηση η παραμονή του σε αυτό το χώρο), τα αδέσποτα και την απορρόφηση κονδυλίων που υπάρχουν πια για στειρώσεις, φάρμακα, εξοπλισμό κ.α.
Υγ. Τι προβλέπει στο πρόγραμμά του για τον καταυλισμό των Ρομά και ποια πράγματα θα κάνει για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των ανθρώπων εκεί, (αν και θα το ψάξω) δεν το αναφέρω καν. Μάλλον θα γελάει και το πληκτρολόγιο μαζί μου.
