Κείμενο: Δημήτρης Βεργίνης
Σαν τη γυναίκα του Λωτ και δίχως κατάρα να μας φοβίζει, προχωράμε στο φθινόπωρο με το κεφάλι στραμμένο στο καλοκαίρι που έμεινε πίσω. Με ανάγκη να μείνουμε ακόμη στα τελευταία μπάνια, στην τελευταία αρμύρα πάνω μας, στις τελευταίες μπύρες δίπλα στη θάλασσα, κάνουμε τα βήματά μας στην εποχή των πρώτων βροχών, της μέρας που μικραίνει, των χρωμάτων που χάνουν το λαμπερό έντονό τους.
Μετά από ένα διάλειμμα δύο εβδομάδων, επιστρέφουμε στις προτάσεις βιβλίων, καινούριων αλλά όχι μόνο, πολυδιαβασμένων αλλά όχι μόνο, κλασικών αλλά όχι μόνο. Επιστρέφουμε και κάνουμε αυτό που αγαπάμε τόσο: μιλάμε για βιβλία.
Καθένα από αυτά, αλλά και πολλές ακόμη επιλεγμένες εκδόσεις λογοτεχνίας, μελετών, παιδικής/εφηβικής λογοτεχνίας, μουσικών εκδόσεων κι όλων των εκδόσεων fagotto, μπορείτε να τα προμηθευτείτε από το βιβλιοπωλείο Fagottobooks, στο μικρό δρομάκι της Ζακύνθου, στο νούμερο 7, στην πόλη της Λευκάδας.
1. Αγριεμένοι ανάπηροι επιστρέφουν από καυτά κλίματα, Τομ Ρόμπινς, εκδόσεις Αίολος
Πολύς καιρός πέρασε κι όσοι με γνωρίζουν αναρωτιούνται γιατί ακόμη στις προτάσεις μου δεν είχα Τομ Ρόμπινς. Πάμε λοιπόν σήμερα σε… κλασική λογοτεχνία.
-Μα, είναι κλασικός ο Ρόμπινς;
-Αρχετυπικά κλασικός!
Ο μεγάλος Αμερικάνος έγινε 90 χρονών πριν λίγο καιρό και κανείς από όσους τον λατρεύουμε δεν μπορούμε να φανταστούμε πώς θα ήταν η λογοτεχνία δίχως τις λέξεις του. Δίχως τον μοναδικά δικό του τρόπο να τις βάζει στη σειρά. Δίχως τις περιγραφές, τις εικόνες, τις παρομοιώσεις του. Δίχως το χιούμορ και τον ερωτισμό του που στάζει σε κάθε σελίδα που έχει γράψει.
Προτείνω σήμερα τους Αγριεμένους Ανάπηρους, το μόνο βιβλίο του που ο πρωταγωνιστής είναι άντρας. Προτείνω να μπούμε ξανά και ξανά στον κόσμο του Σουίτερς, να βολτάρουμε μαζί του τις ηπείρους, να τρέξουμε, να κρυφτούμε, να σωθούμε, να αλλάξουμε τον κόσμο όλο. Τον κόσμο όλων.
Κι ένα δείγμα ανοίγοντας μια τυχαία σελίδα: «Καθόταν εκεί στη θέση της με μια όψη σχεδόν τρομακτική, σαν ένα πλοίο από λάσπη που έχει απαγκιάσει σ’ έναν απάνεμο κόλπο. Το περίγραμμά της, οι γραμμές της, ήταν απλές αλλά αισθησιακές, οργανικές αλλά παρεισφρητικές, ωφελιμιστικές σε θεμελιώδη βαθμό αλλά και παράξενα φανταχτερές, σαν μια συνεργασία ανάμεσα στον Άντονι Γκαουντί και σε μια αποικία τερμιτών».
2. Το μεγάλο φακέλωμα, Edward Snowden, εκδόσεις Ψυχογιός
Κοντεύουν δέκα χρόνια που ένας τότε 29χρονος πιτσιρικάς πήρε στις πλάτες του την ανάγκη όλου του κόσμου «να ξέρει, να γνωρίζει τι κάνουν οι κυβερνήσεις πίσω απ’ την πλάτη του».
Ο Έντουαρντ Σνόουντεν ίσως στο τέλος αυτού του αιώνα να είναι ο σημαντικότερος άνθρωπος που τον έζησε. Δίχως να υπολογίσει προσωπικό κόστος, τη ζωή του, οικογένεια, φίλους, καριέρα, οτιδήποτε, έκανε γνωστό σε όλο τον πλανήτη πώς η κυβέρνηση των ΗΠΑ παρακολουθεί και καταγράφει κάθε τηλεφώνημα, mail, μήνυμα. Οποιαδήποτε πληροφορία μοιράζεται ιδιωτικά μέσω τηλεφώνου ή διαδικτύου κάθε πολίτης της χώρας του (και όχι μόνο), είτε είναι πρόσωπα «ενδιαφέροντος» είτε όχι.
Ένα βιβλίο αυτοβιογραφικό. Απ’ τη στιγμή της γέννησής του, ως τη στιγμή της μεγάλης του απόφασης. Γιατί τίποτα δε γίνεται παρορμητικά, τίποτα τόσο μεγάλο τουλάχιστον. Η αφήγηση ρέει σαν κατασκοπικό μυθιστόρημα. Μόνο που ο πρωταγωνιστής στην πραγματική ζωή βρίσκεται στην εξορία για να μην ζήσει ισόβια σε ένα κελί. Κι οι κομπάρσοι είμαστε όλοι εμείς. Καθένας μας. Που έχει ή δεν έχει κάτι να κρύψει. Γιατί όπως λέει ο Σνόουντεν: «Το να λες ότι δε σε ενδιαφέρει η προστασία του προσωπικού απορρήτου γιατί δεν έχεις τίποτα να κρύψεις είναι σαν να λες ότι δε σε ενδιαφέρει η ελευθερία του λόγου γιατί δεν έχεις τίποτα να πεις».
3. Ο Σπίθας πάει σχολείο, Kajsa Gordan, εκδόσεις Μάρτης
Τα σχολεία ξεκινάν. Για κάποιους θα είναι μάλιστα η πρώτη φορά. Σε αυτούς εστιάζει και το συγκεκριμένο παραμύθι. Στα πιτσιρίκια εκείνα που ξαφνικά ακούν τη λέξη σχολείο και ακόμη πιο ξαφνικά πρέπει να πάνε σε αυτό μόνα τους, δίχως γονείς, δίχως πολλές φορές γνωστούς φίλους, δίχως τα ως τώρα safe τους. Κλάμα, φοβία, αίσθηση μοναξιάς. Πώς θα ανταπεξέλθουν;
Ο Σπίθας, ένας σκύλος μικροκαμωμένος με αφτιά έλικες ελικοπτέρου είναι μια τέτοια περίπτωση. Η Βίκυ, η κοπέλα που ζουν μαζί, βρίσκει δουλειά κι ο ίδιος θα πρέπει να μείνει μόνος, χωρίς την παρουσία της, στο σχολείο των σκύλων. Κι όλα του φαίνονται μεγάλα και τρομακτικά. Είναι στην πραγματικότητα έτσι όμως; Θα ζήσει τη χειρότερη εμπειρία της ζωή του; Ή μήπως στο τέλος της μέρας θα είναι εκεί που θα αδημονεί να επιστρέψει και την επόμενη;
