Αξελός: Με την ποίηση ο άνθρωπος μπορεί να ανοιχτεί στη φύση

«Yπάρχει η ποιητικότητα του κόσμου, που είναι πιο δυνατή, η ανθρώπινη ποίηση είναι ένα απλό ανταύγασμα»

Μετά τις ιδεολογίες και τη φιλοσοφία υπάρχει χώρος για μια ανοιχτή ποιητική σκέψη. Με την ποίηση και με τη σκέψη ο άνθρωπος μπορεί να ανοιχτεί στη φύση, στην τεχνική και στο περιπλανώμενο παιχνίδι επάνω σε έναν ληξιπρόθεσμο πλανήτη.

Η λέξη «ποίηση» προέρχεται από το ποιώ, είναι ο τρόπος που εμφανίζονται τα πράγματα έτσι όπως κι εγώ τα λέω και τα πράττω. Και πιστεύω, ότι πέρα από την ποίηση του ανθρώπου, την επική, τη λυρική, με τα σημερινά γραψίματα όλων των ειδών, υπάρχει η ποιητικότητα του κόσμου, που είναι πιο δυνατή, κι ότι η ανθρώπινη ποίηση είναι ένα απλό ανταύγασμα. Η ποίηση η ίδια, η ποίηση η ανθρώπινη, υπακούει και μπορεί να επικοινωνήσει με την ποιητικότητα του κόσμου, του χωρο-χρονικού Ανοίγματος.

Οι μεγάλοι φιλόσοφοι, οι μεγάλοι στοχαστές όπως ο Ηράκλειτος, ο Πλάτων, ο Χέγκελ, ο Νίτσε, ο Χάιντεγκερ, είχαν συγχρόνως και μεγάλο ποιητικό άνοιγμα. Στην κορυφή της δοκιμής ενός έργου, η ποιητικότητα συναντάει τη στοχαστικότητα. Βέβαια, ένας καθηγητής φιλοσοφίας που διδάσκει πολύ συνετά Αριστοτέλη και Λάιμπνιτς, δεν καταλαβαίνει καν το ερώτημα της ποιητικότητας.

Απόσπασμα από το βιβλίο Το σπασμένο παιχνίδι: η τελευταία συνέντευξη του Κώστα Αξελού – Γιώργος Δουατζής. Κώστας Aξελός (26 Ιουνίου 1924 – 4 Φεβρουαρίου 2010), σύγχρονος Έλληνας φιλόσοφος, στοχαστής, καθηγητής φιλοσοφίας και συγγραφέας. Σπούδασε Νομική στην Αθήνα και φιλοσοφία στη Σορβόνη. Το 1944 στα Δεκεμβριανά, έζησε εικονική εκτέλεση στα κρατητήρια της Ασφάλειας, φυλακίστηκε σε στρατόπεδο και τελικά απέδρασε. Το 1945 μετέβη με το πορτογαλικό πλοίο Ματαρόα από τον Πειραιά στο Παρίσι, μαζί με 200 ακόμα ανθρώπους, ανάμεσά τους ο Κορνήλιος Καστοριάδης και ο Κώστας Παπαϊωάννου, με υποτροφία του Γαλλικού Ινστιτούτου από τη γαλλική κυβέρνηση. Λίγο διάστημα μετά την αναχώρησή του, καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο από στρατοδικείο. Σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόνη, όπου και δίδαξε από το 1962 μέχρι το 1973, όμως δεν έγινε ποτέ καθηγητής, θεωρώντας «ότι το πανεπιστήμιο δεν είναι χώρος ριζικής σκέψης». Από το 1950 έως το 1957 εργάστηκε στο Εθνικό Κέντρο Έρευνας και επεξεργάστηκε τις δύο διδακτορικές διατριβές του πάνω στον Ηράκλειτο και τον Μαρξ. Το 1952 κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο Φιλοσοφικές Δοκιμές από τις εκδόσεις Παπαζήση. Τα έργα του (είκοσι τέσσερα βιβλία και πολλά κείμενα γραμμένα σε γαλλικά, ελληνικά και γερμανικά) έχουν μεταφραστεί σε 19 γλώσσες. Ο Κώστας Αξελός ήταν επίσης διδάκτορας του Πάντειου Πανεπιστημίου, του Πανεπιστημίου των Ιωαννίνων και του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου.

Πηγή