Λάιτμαν: Υποθέστε ότι οι άνθρωποι ζουν για πάντα

«Αυτό είναι το τίμημα της αθανασίας. Ουδείς είναι ολοκληρωμένος. Ουδείς είναι ελεύθερος»

«ΥΠΟΘΕΣΤΕ ΟΤΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟ ΖΟΥΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ. Κατά κάποιον περίεργο τρόπο, ο πληθυσμός κάθε πόλης χωρίζεται στα δύο: στους Υστερινούς και τους Τωρινούς. Οι Υστερινοί ισχυρίζονται πως δεν υπάρχει λόγος να βιαστούν να ξεκινήσουν μαθήματα στο πανεπιστήμιο, να μάθουν μια δεύτερη γλώσσα, να διαβάσουν Βολταίρο ή Νεύτωνα. να διεκδικήσουν προαγωγή στη δουλειά τους, να ερωτευτούν, να κάνουν οικογένεια. Για όλα αυτά τα πράγματα τους περιμένει απεριόριστος χρόνος. Μέσα στην αιωνιότητα, είναι δυνατό να επιτευχθούν τα πάντα. Κατά συνέπεια, τα πάντα μπορούν να περιμένουν. Άλλωστε, οι βιαστικές αποφάσεις εγκυμονούν σφάλματα. Ποιος μπορεί να διαφωνήσει με τη λογική τους;

ΤΟΥΣ ΥΣΤΕΡΙΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ σε κάθε κατάστημα και σε κάθε χώρο περιπάτου. Περπατούν με ήρεμο βηματισμό και φορούν φαρδιά, άνετα ρούχα. Απολαμβάνουν να διαβάζουν οποιοδήποτε περιοδικό βρεθεί ανοιχτό μπροστά τους, ή ν’ αλλάζουν τη διαρρύθμιση των επίπλων στα σπίτια τους, ή να αφήνονται σε μια συζήτηση, με τον ίδιο τρόπο που ένα φύλλο πέφτει από το δέντρο. Οι Υστερινοί κάθονται στα καφέ, πίνουν τσάι και συζητούν για τις δυνατότητες της ζωής».

«ΟΙ ΤΩΡΙΝΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΝ ΟΤΙ, αφού η ζωή τους θα είναι απεριόριστη, θα μπορέσουν να κάνουν ό,τι βάλουν με το νου τους. Θα επιλέξουν άπειρα επαγγέλματα, θα παντρευτούν άπειρες φορές, θα αλλάζουν την πολιτική τους τοποθέτηση επ’ άπειρον. Ο κάθε άνθρωπος θα γίνει δικηγόρος, οικοδόμος, συγγραφέας, λογιστής, ζωγράφος, γιατρός, αγρότης. Οι Τωρινοί διαβάζουν συνεχώς καινούργια βιβλία, μαθαίνουν καινούργιες τέχνες, καινούργιες γλώσσες. Για να γευτούν τις άπειρες αποχρώσεις της ζωής, ξεκινούν από νωρίς και ουδέποτε ανακόπτουν τον ρυθμό τους. Και ποιος μπορεί να αμφισβητήσει τη λογική τους;

ΤΟΥΣ ΤΩΡΙΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΥΚΟΛΑ. Είναι οι ιδιοκτήτες των καφέ, οι καθηγητές των πανεπιστημίων, οι γιατροί και οι νοσοκόμες, οι πολιτικοί, οι άνθρωποι που κουνούν νευρικά τα πόδια τους όποτε κάθονται σε καρέκλα. Περνούν μέσα από διαδοχικές ζωές, αγχωμένοι μήπως τους ξεφύγει τίποτε».

«ΟΙ ΤΩΡΙΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΥΣΤΕΡΙΝΟΙ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑ ΚΟΙΝΟ ΣΗΜΕΙΟ. Η απεριόριστη ζωή τους συνοδεύεται από απεριόριστο αριθμό συγγενών. Οι παππούδες δεν πεθαίνουν ποτέ, το ίδιο και οι προπαππούδες, οι θείες των θείων, οι θείοι των θείων, οι θείες των θείων των θείων, κ.ο.κ. Ολόκληρο το γενεαλογικό δέντρο είναι ζωντανό και δίνει συμβουλές. Οι γιοι δεν ξεφεύγουν ποτέ από τη σκιά των πατεράδων, ούτε οι κόρες από τη σκιά των μανάδων. Κανείς και ποτέ δεν κόβει τα δεσμά».

«ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ. Ουδείς είναι ολοκληρωμένος. Ουδείς είναι ελεύθερος. Με το πέρασμα του χρόνου, ορισμένοι αποφάσισαν ότι ο μόνος τρόπος για να ζήσουν είναι να πεθάνουν. Με τον θάνατο, άντρες και γυναίκες αποτινάζουν το βάρος του παρελθόντος. Οι λιγοστές αυτές υπάρξεις, με τους αγαπημένους τους συγγενείς να παρακολουθούν, βυθίζονται στα νερά της λίμνης της Κωνσταντίας ή ρίχνονται στο κενό από το Μόντε Δέμα, τερματίζοντας την απεριόριστη ζωή τους.

ΕΤΣΙ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΚΑΤΑΝΙΚΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟ, εκατομμύρια φθινόπωρα κατέληξαν στην ανυπαρξία φθινοπώρων, εκατομμύρια χιονισμένες μέρες κατέληξαν σε ανυπαρξία χιονιού, εκατομμύρια νουθεσίες κατέληξαν στο τίποτε».

Aπoσπάσματα από το βιβλίο του Άλαν Λάιτμαν – Τα όνειρα του Αϊνστάιν, εκδόσεις Κάτοπτρο.

Ο Άλαν Λάιτμαν (28 Νοεμβρίου 1948) είναι Αμερικανός φυσικός και συγγραφέας. Διδάσκει φυσική και τέχνη του γραπτού λόγου στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ). Από τα πιο γνωστά του βιβλία είναι το διεθνές μπεστ σέλερ Τα Όνειρα του Αϊνστάιν, Mr G Το πείραγμα του Θεού και Η Διάγνωση.

Πηγή