“Αυτός δεν είναι ποιητής, αλλά φιλόσοφος!”, ξεστόμισε κάποτε όλο θαυμασμό ο Παλαμάς για τη γόνιμη, στοχαστική σκέψη του γεννημένου σαν σήμερα, 15 Μαρτίου 1884 στη Λευκάδα, μεγάλου μας ποιητή, Άγγελου Σικελιανού.
Υπήρξε ποιητής, που διακρίθηκε για τον έντονο λυρισμό του και τον ιδιαίτερο γλωσσικό πλούτο του.
Γι’ αυτή τη μεγαλόπνοη ποιητική του γραφή, ο Σεφέρης τον αποκάλεσε: “Άρχοντα της λαλιάς” μας!
Μ’ ένα ποίημά του έρχεται η καλημέρα μου, εκλεκτοί μου φίλοι!
Με την ανεπανάληπτη πένα του περιγράφει έναν “ΧΩΡΙΑΤΙΚΟ ΓΑΜΟ”, όπως τιτλοφορείται -το όχι και τόσο γνωστό- ποίημα του Σικελιανού.
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ:
“Σταματημένα τ΄ άλογα, ας προσμένουν στην πλακόστρωτη απλωσιά,
π΄ όλη γεμίζει από το χτύπο του πετάλου, όπως πληθαίνει το συμπεθεριό[…]
οι συμπεθέρες στολισμένες σε μετάξια και χρυσά,
τινάζουνε απαλά τα γκέμια, να κινήσουνε μαζί…
κι΄ είναι η γαλάζια μέρα, η Κυριακή
κι΄ από τα βάθη του χωριού της νιάς καμπάνας χύνεται η βοή,
κι΄ όλο έχει αδειάσει το χωριό, στο λιόχαρον αλώνι, ομπρός στην εκκλησιά!
Στημένη η νύφη, σε θρονί, που αστράφτει, χαμηλό,
μήτε δεξιά, ας κυττάει, μήτε ζερβά,
ενώ οι στολίστρες, πίσω από τους ώμους της, ορτές,
απ΄ την κορυφή του κεφαλιού της, τής χωρίζουνε στη μέση τα μαλλιά.[…]
Στους άσπρους τοίχους τα πλεγμένα στάχυα λάμπουν καρφωτά…[…]
Μα από τη νύφη, ασάλευτη, τριγύρα,
σκεπασμένη τώρα στ΄ αραχνόφαντο κεφαλοπάνι,
ας ξεχειλίζει η διάφανη σιγή, κι΄ ο απάρθενος ας ρεύει λογισμός[…]
Μα στο άτι απάνου , πό’ρχεται μπροστά ο γαμπρός, την πλάση όλη χαίρετε προικιό!
Πίνει τον ήλιο το κορμί του, πίνει,
ως μια ζεστή ψιλή αμμουδιά, τον πάντα νέον αφρό!
[Α.Σικελιανός-Άπαντα Λυρικός Βίος, τόμος Γ’]
Η μουσική έμπνευση:
Το συγκεκριμένο ποίημα του Σικελιανού “Χωριάτικος Γάμος” εμπνέει το 1992 τον άγγλο συνθέτη σερ Τζων Τάβενερ, που σε συνδυασμό με το Χορό του Ησαΐα από τη γαμήλια τελετή του ορθόδοξου γάμου δίνει μια σειρά από μουσικές και λεκτικές εικόνες, που περιγράφουν έναν γάμο σε Ελληνικό χωριό.
Ο χαρακτήρας του χορωδιακού έργου γαλήνιος, νηφάλιος και κατανυκτικός, όπως απαιτεί το ιερό Μυστήριο με τον ιδιαίτερα βαθύ συμβολισμό.
Μουσική, που συντελεί και επιτείνει την αίσθηση του ιερού Μυστηρίου της αγάπης και της ένωσης δύο ανθρώπων “εις σάρκα μίαν” και όχι ένα κοσμικό γεγονός…
Ας θυμηθούμε πως ο Τάβενερ είναι περίπτωση συνθέτη θερμού φιλέλληνα, που αγαπούσε και τιμούσε την Ελλάδα με τα έργα του.
Τη χώρα μας τη γνώρισε μέσω της πρώτης του γυναίκας που ήταν ελληνίδα.
“Ο ελληνικός τόπος με βοηθά να βρίσκω δρόμους”, έλεγε συχνά.
Η ιδιαίτερη μουσική του σχέση με την Ελλάδα ξεκινά από τα βυζαντινά μονοπάτια.
Ο “Χωριάτικος Γάμος” είναι έργο, που αφιέρωσε στη γυναίκα του, Μαριάννα.
Βαθειά θρησκευτική η μουσική του, η σύνθεση διακρίνεται για την διαύγεια της μελωδικής γραμμής και την εσωτερική γαλήνη, που δημιουργεί, χαρακτηριστικά που εντοπίζονται και στη γραφή του Σικελιανού, όπου διαμορφώνει το θρησκευτικό του όραμα, καθώς το έγραψε την εποχή που μετακινείται από τον παγανισμό προς το χριστιανικό μύθο.
Ποίημα και μουσική, δύναμη και ακτινοβολία!
