Κείμενο/φωτογραφία: Δημήτρης Βεργίνης
Το σκέφτομαι συχνά: το παρόν μας είναι ως εκεί που φτάνει το μάτι μας. Αυτό είναι το χωραφάκι των ενεστώτων στιγμών μας. Εκεί μέσα οργώνουμε και σπέρνουμε και θερίζουμε το σήμερά μας. Φορές-φορές, αυτό ορίζει τον κόσμο και τον χρόνο μας όλο. Είναι η βάση όσων θα χτίσουμε κι όσων θα ζήσουμε στο μετά, στο έπειτα, σε κάθε επόμενη στιγμή.
Χαζεύοντας τα σύννεφα που καθρεφτίζονται σήμερα στη λιμνοθάλασσα του Αβλέμονα της Λευκάδας, αυτό το διαρκές καθρέφτισμα κι αντικαθρέφτισμα, αγαλλιάζω. Είμαι σε έναν όμορφο τόπο κι όσο πέρα κι αν κοιτάξει το μάτι μου αυτό που κυριαρχεί είναι η ομορφιά∙ η φυσική ομορφιά. Και τούτο, που τόσο απλόχερα μας χαρίστηκε, είναι παρακαταθήκη και για το αύριο.
