Ένα διαχρονικό ανάγνωσμα
Όταν ακούμε κάποιο φασιστή, οποιασδήποτε απόχρωσης, να βγάζει κήρυγμα για την «τιμή του έθνους» (αντί για την τιμή του ανθρώπου), για τη «σωτηρία της αγίας οικογένειας και της φυλής» (αντί της κοινωνίας και της εργαζόμενης ανθρωπότητας): όταν φουσκώνει και κορδώνεται κι έχει το ρύγχος του γεμάτο συνθήματα, τότε ας τον ρωτήσουμε δημοσία ήρεμα και απλά: «Τι κάνεις στην πράξη για να ταΐσεις το έθνος, χωρίς να δολοφονήσεις άλλα έθνη; Τι κάνεις ως γιατρός για να καταπολεμήσεις τις χρόνιες αρρώστιες, τι ως παιδαγωγός για ν’ απεργαστείς την ευτυχία του παιδιού, τί ως οικονομολόγος για να εξουδετερώσεις τη φτώχεια, τι ως κοινωνικός λειτουργός για ν’ αποσοβήσεις τη συντριβή πολύτεκνων μητέρων, τί ως αρχιτέκτονας για να βελτιώσεις την υγιεινή της κατοικίας. Και μη φλυαρείς τώρα, αλλά δώσε μας μια συγκεκριμένη πρακτική απάντηση, ειδάλλως κλείσε το στόμα σου!».
Συμπέρασμα: ο διεθνικός φασισμός δε θα ηττηθεί ποτέ με πολιτικούς ελιγμούς. Θα υποκύψει μόνο στην παγκόσμια φυσική οργάνωση της εργασίας, της αγάπης και της γνώσης. Η εργασία, η αγάπη και η γνώση δε διαθέτουν ακόμη μέσα στην κοινωνία μας τη δύναμη να ορίσουν τη ζωή και την ανθρώπινη ύπαρξη.
Ο φασισμός δε θα ηττηθεί ποτέ με πολιτικούς ελιγμούς. Θα υποκύψει μόνο στην παγκόσμια φυσική οργάνωση της εργασίας, της αγάπης και της γνώσης
Και κάτι περισσότερο: τούτες οι μεγάλες δυνάμεις της αρχέγονης ορμής της ζωής δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη τη ρώμη τους, την αναντικατάστατη και τεράστια σημασία τους για την υπόσταση της κοινωνίας. Γι’ αυτό βρίσκεται η ανθρώπινη κοινωνία σήμερα, ένα χρόνο μετά τη στρατιωτική ήττα του κομματικού φασισμού, πιο κοντά στο χείλος του γκρεμού. Η πτώση του πολιτισμού μας θα είναι αναπότρεπτη, αν τυχόν οι φορείς της εργασίας, οι φυσικοί επιστήμονες όλων των κλάδων της ζωής (όχι του θανάτου), όλοι εκείνοι που χαρίζουν και δέχονται τη φυσική αγάπη, δεν μπορέσουν να συνειδητοποιήσουν αρκετά γρήγορα την τεράστια ευθύνη τους.
Η ζωντάνια μπορεί να υπάρξει χωρίς τον φασισμό, ο φασισμός όμως δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη ζωντάνια. Είναι ο βρικόλακας που θέλει να χορτάσει τις φονικές ορμές του πάνω στο σώμα της ζωής, όταν την άνοιξη ζητάει ο έρωτας την εκπλήρωσή του.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Βίλχεμ Ράιχ, Η Μαζική Ψυχολογία του Φασισμού, εκδ. Μπουκουμάνη. Ο Βίλχελμ Ράιχ (24 Μαρτίου 1897 – 3 Νοεμβρίου 1957) ήταν Αυστριακός ψυχαναλυτής, μέλος της δεύτερης γενιάς ψυχαναλυτών μετά τον Σίγκμουντ Φρόυντ και μία από τις πιο ριζοσπαστικές προσωπικότητες στην ιστορία της ψυχιατρικής. Υπήρξε ένας από τους πλέον αμφιλεγόμενους διανοητές της σύγχρονης εποχής. Έγινε γνωστός κυρίως μέσα από τα βιβλία, Η Μαζική Ψυχολογία του Φασισμού, Η Ανάλυση του Χαρακτήρα, Άκου Ανθρωπάκο.
