Βρίσκεται ακόμη -μισοβυθισμένη σε λίμνη- ανάμεσα στους Αμοργιανούς και τον συνοικισμό της Βαρετάδας, την Ποδογορά. Γεφύρωνε τον ποταμό Ψάκο (Ίναχος), λίγο πριν τη συμβολή του στον Αχελώο.
Όταν το 1967 δημιουργήθηκε στον τελευταίο τεχνητή λίμνη (του Καστρακίου), το γεφύρι βούλιαξε μέσα της κατά το μεγαλύτερο τμήμα του.
Είχε ένα μεγάλο τόξο, απ’ το οποίο σήμερα διακρίνεται μόνο η κορυφή του. Ευτυχώς διασώθηκε φωτογραφία του πριν τη βύθιση και έτσι μπορούμε κατά προσέγγιση να υπολογίσουμε τις διαστάσεις του. Πρέπει να άνοιγε περίπου 25.00 μ. και να απείχε το κλειδί του από την κοίτη κάπου 14.00 -ψηλότερο σημείο τού γεφυριού στα 16.00 μ. Ο διάδρομος διάβασης ανεβοκατέβαινε, φτάνοντας σε μήκος κοντά στα 60.00 μ., με πλάτος φορέα 2.00 -υποστηριζόταν από στηθαία.
Σίγουρα πρόκειται για παλαιό κτίσμα, χωρίς όμως στοιχεία και δυνατότητα συγκεκριμένης χρονολόγησης. Να πούμε πάντως πως υπήρχε τον καιρό τής επανάστασης, ονοματίζοντας μάλιστα τον γύρω του οικισμό. Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης επιστολή του από το Λεοντίτο των Αγράφων, το 1822, την απευθύνει …«στον αδερφό μου Νάσο του Γιάννου εις γιοφύρι Ποδογοράς».
