Η οδύσσεια μιας ράμπας ΑμεΑ

Κείμενο: Γεωργία Σκληρού

Είναι η πολλοστή φορά που αναφέρομαι στο συγκεκριμένο θέμα!

Είναι εξωφρενικά προκλητική η αδιαφορία όλων των αρμόδιων αρχών για την τοποθέτηση της ράμπας ΑμεΑ μπροστά στο σκαλοπάτι του ΚΑΠΗ.

Μετά από μακροχρόνιο Γολγοθά αιτημάτων, παραστάσεων, οχλήσεων, τηλεφωνημάτων κλπ σε όλους τους αρμόδιους στο Δήμο Λευκάδας μου ανακοινώθηκε, πως ενώ η περιβόητη ράμπα έχει λέει κατασκευαστεί, τώρα δεν έχουν άνθρωπο που να ξέρει από οξυγονοκόλληση ώστε να την τοποθετήσει, διότι ο Δήμος Λευκάδας δεν έχει…..

Απ’ ότι λοιπόν μας πληροφόρησαν την περασμένη Παρασκευή (3 άτομα βρεθήκαμε στο δήμο), βρέθηκε κάποιος εθελοντής που δουλεύει στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκάδας, που όμως δεν του έχει δώσει ακόμη άδεια ο διοικητής του Νοσοκομείου Λευκάδας με αποτέλεσμα η ράμπα να μένει κάπου στις αποθήκες του δήμου περιμένοντας υπομονετικά τον εθελοντή, ενώ χειμωνιάζει και ως γνωστόν οι ανήμποροι υπερήλικες, μαζί και ο πατέρας μου, δεν θα πολυβγαίνουν έξω, άρα και θα ‘ναι αχρείαστη…

Αξίζει δε, να σημειωθεί πως η ράμπα υπήρχε και παλιότερα, αλλά “κάποιος” την έβγαλε και έκτοτε οι “ευαίσθητοι” αρμόδιοι δεν φρόντισαν ποτέ να αντικατασταθεί.

Για όλα τ’ “άλλα” (καταλήψεις κλπ…), φυσικά ούτε λόγος, αλλά και καμία ελπίδα…

Κάνω έκκληση λοιπόν στον διοικητή του Νοσοκομείου Λευκάδας να δώσει άδεια στον εθελοντή οξυγονοκολλητή, ώστε να τοποθετηθεί η ράμπα των ΑμεΑ στην πόρτα του ΚΑΠΗ!

Επίσης “συγχαίρω” όλους τους αρμόδιους για την “ευαισθησία τους” και το “υπέρμετρο” ενδιαφέρον τους και τους “ευχαριστώ” που με επιβεβαίωσαν για άλλη μια φορά για την “ποιότητα”, τον “πολιτισμό” και την “ενσυναίσθησή τους…”