Το 2001 δύο από τα σπιτάκια που είναι κοντά στην όμορφη και λιτή εκκλησία του Αη-Παντελέημονα στις αλυκές στους Καρυώτες, αναστηλώθηκαν και παραδόθηκαν στην τοπική κοινότητα.
Πέρασαν 23 χρόνια , έγιναν λεηλασίες και καταστροφές από εξωγενείς παράγοντες αλλά τα σπιτάκια παρέμειναν εκεί , να θυμίζουν κι αυτά μαζί με τα τηγάνια των αλυκών, το μόχθο των γυναικών και αντρών στην διαδικασία παραγωγής και μεταφοράς του αλατιού. Στην επίσκεψή μου πρόσφατα στον Αη-Παντελέημονα, είδα με ευχάριστη έκπληξη τον γύρω χώρο καθαρό, την τοπική κοινότητα όπως και τον τοπικό σύλλογο σε εγρήγορση ένεκα του πανηγυριού του Αγίου αλλά και μια δραστήρια γυναίκα, νύφη στους Καρυώτες, να έχει γεμίσει τις δύο αίθουσες του σπιτιού με αντικείμενα πολύ παλιά, αυθεντικά, λαογραφικού ενδιαφέροντος.
Είναι η κ.Ειρήνη Βήχου-Ζαβιτσάνου που με χαρά , ξεναγεί όποιον θέλει στα πάρα πολλά εκθέματα που μάλιστα είναι γνήσια. Από τον αργαλειό και την κούνια του μωρού μέχρι τα καψέτα και τις βράκες, τις πινακωτές και του αρίλογους, τα μπαούλα και τα είδη της νοικοκυράς, εκεί όλα. Κι όλα με μια εξαιρετική τοποθέτηση που ενώ είναι πολλά, δεν σε πνίγουν. Μέχρι κι έξω από το σπιτάκι έχει στολισμένες καρέκλες, όπως ήταν παλιά σε γιορτινή αυλή. Και στην είσοδο μας υποδέχεται ένας ολόκληρος νταβάς χαλβά φτιαγμένος από την ίδια. Κόβεις και παίρνεις, χωρίς τρατάρισμα. Έτσι ελεύθερα για το καλώς κοπιάσατε.
Χάρηκα πάρα πολύ γι αυτή την πρωτοβουλία και θεωρώ ότι τέτοιες ενέργειες πρέπει να στηρίζονται. Όχι τίποτ άλλο, δεν ζητάει κάτι η κ. Ειρήνη αλλά για να παραμείνουν εκεί τα εκθέματα με ασφάλεια. Να μην λεηλατηθούν. Τα εκθέματα είναι πολλά όπως είπα. Ένας πραγματικός θησαυρός. Ακόμα κι ο αργαλειός στημένος, έτοιμος να λειτουργήσει.
Και παλιά έπιπλα ξύλινα σκαλιστά, το κρεβάτι στρωμένο με λινομπάμπακο σκέπασμα, πολλά κεντήματα, μαξιλάρια και δαντέλες. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στην τοπική κοινότητα που παραχώρησε τον χώρο, στην κ.Ειρήνη και στην κ. Τζό που ξώφαλτσα κατάλαβα ότι βοήθησε αλλά μιλήσαμε και για την Αλτάνη που ήταν μία από τις ηρωίδες των αλυκών. Και οι δύο κυρίες είναι πολύ χαμηλών τόνων. Για μένα ο χώρος των Αλυκών Αλεξάνδρου στους Καρυώτες, υπήρξε ένας Παρθενώνας της σύγχρονης ιστορίας των ανθρώπων του τόπου μας. Αξίζει να αναδειχτούν, να προστατευτούν και να γίνει μια μικρή επαναλειτουργίας τους.
ΥΓ. Η έκθεση αυτών των αυθεντικών κειμηλίων, θα είναι ανοιχτή στις 19 Αυγούστου με πανσέληνο όπου στον χώρο δίπλα στην εκκλησία θα παρουσιαστεί το νέο μου βιβλίο “η Αλτάνη και άλλες Λευκαδίτικες ιστορίες”.
