Κείμενο: Δημήτρης Βεργίνης
Μετά από ένα ακόμη καλοκαίρι που είπαμε το νερό-νεράκι η πίεση στο δίκτυο αυξήθηκε και επανήλθε στα χειμερινά στάνταρ. Σχεδόν. Είναι αρκετές περιοχές ακόμη βέβαια που τη μια μέρα έχουν νερό, την άλλη δεν έχουν, στον πρώτο όροφο κάνουν μπάνιο, πιο πάνω προσεύχονται στον “άγιο μοτέρ” και την “αγία δεξαμενή”. Ήρθαν κι οι βροχές όμως, που είχαν επικαλεστεί εν μέσω θέρους και οι αρχές του τόπου, κι όλα φαίνονται να ηρεμούν κάπως.
Ευκαιρία λοιπόν να πούμε για αυτό το ορατό, επίγειο δίκτυο, αυτές τις μαύρες φλέβες που διατρέχουν ολόκληρο το νησί. Κι όχι μόνο το δικό μας. Νησιά και τόποι που δεν είχαν σχεδιαστεί για σπίτια και οικοδομές σε κάθε σημείο τους, σε κάθε βράχο και ραχούλα, σε κάθε πλαγιά και παραλία. Που δεν έχουν υποδομές, δίκτυο ύδρευσης υπόγειο παντού, για να είμαστε ακριβείς, έχουν σε μικρό μόνο μέρος τους. Και το θέμα λύνεται με ένα λάστιχο υπέργειο από τον αγωγό ως το χωράφι, την επιχείρηση, την οικεία. Με υδραυλικό που επιλέγει ο καθένας, πολλές φορές (πάρα πολλές για να είμαστε πάλι ακριβείς) χωρίς καν υδρόμετρο, χωρίς καν ενημέρωση της αρμόδιας υπηρεσίας, στην κυριολεξία πεταμένα στα όρια του δρόμου σε αυλάκια, σούδες και πλαγιές. Κι αυτά τα λάστιχα τρυπάνε και σπάνε. Και το κάνουν πολύ συχνά.
Διασχίζω καθημερινά το νησί από μικρούς -πρώην- αγροτικούς δρόμους. Τα λάστιχα που τροφοδοτούν τις βίλλες βρίσκονται πάντα στο πλάι του δρόμου, μια ιδιόμορφη παρέα των διαδρομών μου. Τα “σιντριβάνια” και τα ρυάκια που δημιουργούν είναι συχνά, πια μια συνήθεια στο μάτι. Κι αν το καλοκαίρι οι ιδιοκτήτες είναι εδώ και επιδιορθώνουν τις βλάβες σχετικά σύντομα καθώς αλλιώς δε θα έχουν νερό στο κατάλυμά τους, το χειμώνα μπορεί να κάνουν βδομάδες να επισκεφτούν το χώρο τους. Και το νερό, αν κάποιος δεν ειδοποιήσει (κι αν κάποιος μετά την ειδοποίηση ασχοληθεί) μπορεί να τρέχει για μέρες, φορές και για μήνες (χωρίς υπερβολή). Από τη στιγμή μάλιστα που τα ρολόγια (εκεί που υπάρχουν) δεν μπαίνουν στην αρχή της σύνδεσης με τον κεντρικό αγωγό αλλά έξω από το σπίτι, ό,τι σπάει στη διαδρομή δεν πληρώνεται από κανέναν, ή μάλλον πληρώνεται συνολικά από όλους μας, είτε με χρήματα ως Δήμος είτε με την έλλειψη επαρκούς ποσότητας νερού για όλους τους πολίτες.
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια συνολική δημοτική πρόβλεψη για όλο αυτό, αν υπάρχει κάποιος στην υπηρεσία ύδρευσης που να είναι υπεύθυνος πού και πού να κάνει καμιά βόλτα για να εντοπίζει καμιά τέτοια βλάβη και αν μετά αναζητείται ο ιδιοκτήτης να λογοδοτήσει για την αμέλειά του στην επιδιόρθωση ή την ειδοποίηση της βλάβης. Ούτε ξέρω αν ποτέ έχει η υπηρεσία κάνει μια πραγματική έρευνα για όλα αυτά τα λάστιχα αν οδηγούν σε υδρομετρητές και πώς τιμωρούνται οι παραβάτες.
Αναρωτιέμαι απλά, τώρα που ξεκινάν να αποχωρούν οι τουρίστες και μένουμε μεταξύ μας και κάνουμε κουβεντούλες χαλαρές.
