Κείμενο/φωτογραφία: Δημήτρης Βεργίνης
Μετά από χρόνια έχουμε έναν κανονικό Σεπτέμβρη. Έναν Σεπτέμβρη που δικαιολογεί κάθε γράμμα του -και τα ντροπαλά φωνήεντά του και τα σκληρά σύμφωνα. Έχουμε βροχές και συννεφιές και πρωτοβρόχια σαν εκείνα των παλιών αναγνωστικών και σαν τα άλλα των παραμυθιών. Βγήκαν τα φούτερ από τις ντουλάπες γιατί τα βράδια έχει την ψύχρα που η εποχή οφείλει να ‘χει, ανέβηκαν τα φερμουάρ των ζακετών για να μείνουμε πιο αργά έξω, για να στήσουμε το παρεΐστικο αποκαλόκαιρό μας.
Τα απογεύματα, περπατώντας προς τον Άη Γιάννη, τους Μύλους και τη Γύρα ο ουρανός ντύνεται ένα λευκό πέπλο και κάνει συνδυασμούς με κόκκινα και μωβ και πορτοκαλί μανίκια και γκέτες και φουλάρια προσφέροντάς μας ομορφιές πασαρέλας. Μας δείχνει τις τάσεις της σύγχρονης μόδας, την επόμενη κολλεξιόν με έμπνευση από δεκαετίες προηγούμενες.
Ετούτος ο Σεπτέμβρης είναι αλλιώτικος από τους τελευταίους. Όμορφα αλλιώτικος.
