Κείμενο: Δημήτρης Βεργίνης
Λεβάντα, δυόσμος, φασκόμηλο, βάλσαμο, βασιλικός, δεντρολίβανο, ρίγανη, θυμάρι, ματζουράνα, μέντα, μοσχολούλοδο, χαμομήλι, γαρύφαλλο, τριαντάφυλλο, γαρδένια, βανίλια, αγιόκλημα, νυχτολούλουδο, άνθη λεμονιάς, γαζία, γιασεμί, φρέζια, στεφανωτή, βιολέτα, πλουμέρια, φούλι, υάκινθος, κρίνος, ζουμπούλι, πασχαλιά…
Ψωμί που ψήνεται, βρεγμένο χώμα, θάλασσα στα βράχια, μονοπάτι με πευκοβελόνες, ξυλουργείο, αλεσμένος καφές, δέρμα αγαπημέν@, ξύλα στο τζάκι, παλαιοβιβλιοπωλείο, κάστανα στα κάρβουνα, κομμένο γκαζόν, αγορά μπαχαρικών στην Κωνσταντινούπολη, ντουλάπα με φρεσκοπλυμένα ρούχα…
Και μετά, ακριβώς μετά από αυτές τις μυρωδιές, αυτές τις μνήμες όσφρησης μπαίνεις στην Καραβέλα και κατευθύνεσαι προς τα Περιβόλια, προς το Καλλιγόνι. Περνάς τον κόμβο της Φιλοσόφων και συνεχίζεις ακάθεκτος. Έχεις ανοιχτά τα παράθυρα γιατί την έχει τη ζεστούλα του και δεν το θες και πολύ το air condition. Κι εκεί σε βρίσκει απροετοίμαστο και σε χτυπάει αλύπητα στα αφύλαχτά σου. Γεμίζει το χώρο, ποτίζει τα καθίσματα, το ταμπλό, τα πεντάλ, την μπλούζα σου, τα μαλλιά σου, το μυαλό σου, κάθε οσφρητικό σου κάλυκα. Η απόβαση σε χρόνο ρεκόρ έχει πραγματοποιηθεί. Η βοθρίλα βρίσκεται παντού!
Αλήθεια, πώς ζείτε εσείς οι κάτοικοι της περιοχής μήνες και μήνες τώρα; Πώς αντέχετε, γιατί δεν είστε κάθε μέρα έξω απ’ το δημαρχείο, γιατί δεν γυρνάτε τον κόσμο ανάποδα, γιατί δε φωνάζετε, δεν ουρλιάζετε, δεν αποκλείετε δρόμους; Αλήθεια, ποιος νιώθει τόσο άνετα ώστε να το κάνει αυτό σε καθέναν που αποφάσισε να ζήσει στην περιοχή; Ποιος μπορεί να έχει μια οποιαδήποτε θέση ευθύνης σε αυτό το νησί και να μην νοιάζεται; Γιατί τα τοπικά μέσα δεν το γράφουνε καθημερινά, γιατί δεν έχουν σταλεί κείμενα στα πανελλήνιας εμβέλειας; Γιατί όσοι περνάμε από εκεί κάθε μέρα δεν ενωνόμαστε με τους υπόλοιπους, γιατί δεν ταρακουνάμε το νησί; Για πόσο καιρό ακόμη αυτή η πηχτή, άγρια βρώμα θα σκεπάζει όλη την περιοχή, δυο (βρώμικες) ανάσες από το κέντρο της πόλης;
Θα μου πεις γιατί… τουρισμός. Γιατί… αδιαφορία. Γιατί… τι θα αλλάξει τώρα; Γιατί… πού να βρεις υπεύθυνο; Γιατί… χρειάζονται λεφτά. Γιατί… άσε να περάσει η σεζόν. Γιατί… όλα συνηθίζονται, ακόμη και το να ζεις μέσα στο βόθρο…
