Κείμενο: Δημήτρης Βεργίνης
Φωτογραφία: Βενετία Ποσταντζόγλου
Τα κεράκια που λείπουν είναι των ψυχών που ακόμη βρίσκονται τριγύρω. Είναι της άρνησης να δεχτούμε το φευγιό τους, να βάλουμε το «οριστικό» στη σκέψη που πια θα κάνει παρέα στη μορφή τους. Τα κεράκια που ακόμη δεν άναψαν είναι του λυγίσματος των κουράγιων μας στην κίνηση να πάρουμε ένα από δίπλα και να το ανάψουμε. Είναι των ποδιών μας που δεν ξεκουνάν, που δεν σέρνονται προς καμιά κατεύθυνση, σαν και η κίνησή μας να πρόκειται να θέσει σε λειτουργία και το μηχανισμό του χρόνου, του ξεθωριάσματος, της γιατρειάς.
Το άδειο μανουάλι είναι στις Αλυκές Καρυωτών λίγο πριν το σούρουπο. Τα φώτα θέσης των σκαφών στο βάθος είναι οι δικές τους απόπειρες να σταθεροποιήσουν τη φλογίτσα τους στα ακροκάταρτα. Να κάνουν τις πρώτες τους προσευχές.
