Κείμενο/φωτογραφία: Δημήτρης Βεργίνης
Έλα και πες μου ότι ο άνθρωπος είναι το σοφότερο πλάσμα της φύσης. Έλα και εξήγησέ το μου ενώ είσαι κολλημένος σε ένα μποτιλιάρισμα, μέσα στο αυτοκίνητο, με αναμμένο το air-condition στο φουλ, με τις εξατμίσεις να ξερνάνε καυσαέριο. Έλα και πες το μου στην ουρά μιας δημόσιας υπηρεσίας, όταν τα δυο γκισέ είναι κλειστά επ’ αόριστον και τρίτο λειτουργεί με ρυθμούς μεσημεριού σε χώρα πέριξ της Σαχάρας. Έλα και πείσε με για τη σοφία του δίποδου κυρίαρχου όντος του πλανήτη βλέποντας το λογαριασμό μετά από ένα τρίωρο σε ξαπλώστρα μπαουλοκρέβατο σε παραλία δημοφιλούς προορισμού.
Κι ύστερα άσε με να σου πω για τις γάτες στα νησιά. Κι ακόμη πιο συγκεκριμένα, για αυτή την κεραμιδόγατα στο πεζούλι του Άγιου Νικήτα, ένα καυτό μεσημέρι του Ιούνη. Άσε με να σου εξηγήσω για τη θεϊκή σοφία της πολύωρης απραξίας, πλάι στη θάλασσα, σε μια σκιά ανάμεσα σε λουλούδια.
