Μπέρτολτ Μπρεχτ : αμαρτήματα και δυσκολίες

Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ γεννήθηκε το 1898 στο Άουγκσμπουργκ της Γερμανίας και πέθανε το 1956 στο Ανατολικό Βερολίνο. Ποιητής, σκηνοθέτης και κορυφαίος δραματουργός, θεωρείται ο πατέρας του «επικού θεάτρου». Η «Όπερα της Πεντάρας» το 1928 (σε μουσική του Κουρτ Βάιλ) ταρακούνησε το Βερολίνο με τη στηλίτευση της αστικής τάξης της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και επηρέασε την παγκόσμια σκηνή του Μιούζικαλ. Με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία ο Μπρεχτ αυτοεξορίστηκε ως το τέλος του πολέμου, επέστρεψε το 1948 όπου και έζησε στο Ανατολικό Βερολίνο ως το θάνατό του.

Σήμερα ξεφυλλίζουμε το βιβλίο των εκδόσεων ΚΨΜ «Επτά αμαρτήματα και πέντε δυσκολίες». Από εκεί επιλέγουμε αποσπάσματα και ολόκληρα ποιήματα που γράφτηκαν περίπου το 1926 και στόχο είχαν «να κρατήσουν έναν καθρέφτη μπροστά στο πρόσωπο των Γερμανών κατοίκων των πόλεων εκείνων των δύσκολων καιρών και να δουν τη ζωή που έκαναν»*.

Το βιβλίο μπορείτε να το προμηθευτείτε από το βιβλιοπωλείο Fagottobooks, Ζακύνθου 7 στην πόλη της Λευκάδας.

Εξάλειψε τα ίχνη

[…] Όποιος δεν έδωσε την υπογραφή του, όποιος δεν
άφησε πίσω του φωτογραφία
Όποιος δεν παρευρέθη, όποιος δεν είπε τίποτα
Αυτόν πώς να τον πιάσουν!
Εξάλειψε τα ίχνη!

Φρόντισε, όταν συλλογίζεσαι να πεθάνεις,
Να μην στέκει ταφικό μνημείο και προδίδει πού
κείσαι
Με ευκρινή επιγραφή που σε καταγγέλλει
Και με το έτος του θανάτου σου που αποδεικνύει
την ενοχή σου!
Και πάλι:
Εξάλειψε τα ίχνη!

(Αυτά μου διδάχθηκαν.)

Στο αναγνωστικό για κατοίκους των πόλεων ανήκοντα ποιήματα

3

Οι καλεσμένοι που βλέπεις
Έχουν πιάτο και κούπα
Εσύ
Πήρες μόνο ένα πιάτο
Κι όταν ρώτησες πότε θάρθει το τσάι
Η απάντηση ήταν:
Μετά το φαγητό.

 

5

Περί των πόλεων

Αρκετοί μετακομίζουν μισό δρόμο παρακάτω
Πίσω τους ασπρίζουν τις ταπετσαρίες
Ποτέ δεν τους βλέπει κανείς ξανά. Τρώνε
Ένα άλλο ψωμί, οι γυναίκες τους κείνται
Κάτω από άλλους άντρες με τους ίδιους στεναγμούς.
Τα δροσερά πρωινά κρέμονται
Από τα ίδια παράθυρα πρόσωπα και μπουγάδες
Όπως άλλοτε και πριν και πάντα.

15

[…] Η βροχή
Δεν γυρίζει πίσω προς τα πάνω.
Όταν η πληγή
Δεν πονάει πλέον
Πονάει η ουλή.

*από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Ερανιστής των ποιημάτων : Δημήτρης Βεργίνης