Τα παράπονα των ταξιδιωτών για προβλήματα στον ύπνο λόγω θορύβων ή άλλων αιτιών είναι από εκείνα που φοβούνται να αντιμετωπίσουν οι ξενοδόχοι σε όλο τον κόσμο, όμως για τους (δίδυμους) αδελφούς Riklin, αυτή ακριβώς είναι η ουσία της πιο πρόσφατης καλλιτεχνικής τους εγκατάστασης με τίτλο «Zero Star Hotel» («Ξενοδοχείων Μηδέν Αστέρων»).
Το ελβετικό κόνσεπτ ξενοδοχειακού δωματίου που εμπνεύσθηκαν οι δύο καλλιτέχνες αποτελείται από ένα διπλό κρεβάτι επάνω σε μια πλατφόρμα, με δύο κομοδίνα και φωτιστικά. Δεν υπάρχουν τοίχοι ή πόρτες για να διασφαλίζεται οποιουδήποτε βαθμού ιδιωτικότητα.
Η ιδιαίτερη σουίτα τους βρίσκεται στην όχθη ενός δρόμου δίπλα σε βενζινάδικο στο χωριό Saillon που βρίσκεται στο νότιο Ελβετικό καντόνι Valais.
Οι σουίτες προσφέρονται με υπηρεσία μπάτλερ ο οποίος προσφέρει ποτά και πρωινό, και είναι διαθέσιμα προς κράτηση από την 1η Ιουλίου έως τις 18 Σεπτεμβρίου. Η τιμή «διανυκτέρευσης» ανέρχεται σε 337 δολάρια.
Πρόθεση των καλλιτεχνών είναι να κάνουν τους επισκέπτες να αναλογιστούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος, και να τους εμπνεύσουν να ενεργούν διαφορετικά.
Στο παρελθόν δημιούργησαν αντίστοιχα «δωμάτια» σε ειδυλλιακά σημεία, και αυτό είναι το πρώτο μη-ειδυλλιακό μέρος που επέλεξαν για το νέο τους πρότζεκτ.
«Δεν έχει σημασία ο ύπνος», δήλωσε ο Frank Riklin. «Αυτό που έχει σημασία είναι να σκεφτούμε την τρέχουσα κατάσταση στον κόσμο. Το να μείνει κανείς εδώ αποτελεί μια δήλωση για την ανάγκη να γίνουν επείγουσες αλλαγές στην κοινωνία», πρόσθεσε.
Οι επισκέπτες προσκαλούνται να αναλογιστούν ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή, ο πόλεμος και το ατέλειωτο κυνήγι της ανθρωπότητας για την τελειότητα και η ζημιά που προκαλεί στον πλανήτη.
«Με λίγα λόγια, τώρα δεν είναι ώρα για ύπνο, πρέπει να αντιδράσουμε», δήλωσε ο Patrik Riklin. «Εάν συνεχίσουμε στην ίδια κατεύθυνση που έχουμε σήμερα, μπορεί να υπάρξουν περισσότερα μη ειδυλλιακά μέρη από ειδυλλιακά», τόνισε.
Το πρότζεκτ, το οποίο αναπτύχθηκε από τον ξενοδόχο Daniel Charbonnier, περιλαμβάνει τρεις ακόμα σουίτες σε μια πιο ειδυλλιακή τοποθεσία σε αμπελώνα και σε ένα γραφικό λόφο.
κείμενο: Χριστίνα Λαϊνοπούλου
