Κι αν ο κόσμος ήταν ταινία του Wes Anderson;

ASCENSOR DA BICA, Λισαβόνα, Πορτογαλία | c. 1892 Photo by Jack Spicer Adams.

Από την Αλεξάνδρα Μανδράκου

Η ψύχωση με την αισθητική του Αμερικανού σκηνοθέτη, τώρα και σε λεύκωμα.

Ένας ροζ πυροσβεστικός σταθμός του 1938 στο Τέξας και η τοιχογραφία ενός ιστορικού ταχυδρομείου στην Αλάσκα – έξοχο δείγμα της τέχνης του New Deal. Close-up στο Maypine Launderette, ένα από τα τελευταία εναπομείναντα κοινόχρηστα πλυντήρια του Λονδίνου, και στη δεξαμενή του Yama No Yu Sento, ενός παραδοσιακού δημόσιου λουτρού του Τόκιο, με φόντο τα ζωγραφισμένα στο χέρι πλακάκια του. Εικόνες από τα πιο απίθανα, αλλά και τα πιο προφανή μέρη του πλανήτη, κομμάτια των ταξιδιωτικών αναμνήσεων των δημιουργών τους από τις περιηγήσεις τους στις έξι ηπείρους. Συνδετικός κρίκος, η αισθητική του σκηνοθέτη Γουές Άντερσον – όλες οι λήψεις μοιάζουν βγαλμένες από τις ταινίες του.

Η αγάπη για το αναγνωρίσιμο ύφος του διάσημου Αμερικανού κινηματογραφιστή ήταν αυτή που ενέπνευσε τον συμπατριώτη του Γουάλι Κόβαλ να δημιουργήσει, το 2017, στο Instagram τον λογαριασμό @accidentallywesanderson. Μαζί με τη σύντροφό του, Αμάντα, θέλησαν τότε να καταρτίσουν από το Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, όπου ζουν και εργάζονται, μια ταξιδιωτική λίστα αποτελούμενη από αξιοθέατα και σημεία ενδιαφέροντος που τους θύμιζαν τον αγαπημένο τους σκηνοθέτη. Γρήγορα ανακάλυψαν πως υπήρχαν πολλοί άνθρωποι με τους οποίους τους συνέδεε το ίδιο πάθος. Σήμερα, το συγκεκριμένο account αριθμεί πάνω από 1,2 εκατομμύρια followers –ο Κόβαλ προτιμά τον όρο «εξερευνητές»–, που συνεισφέρουν καθημερινά σε αυτό με πρωτότυπο υλικό, εμπλουτίζοντας, όπως λέει ο διαχειριστής του, τη γνώση μας για τον κόσμο. «Πρόκειται για μια κοινότητα της οποίας τα μέλη συμβάλλουν σε έναν κοινό σκοπό: να εξερευνούμε ό,τι υπάρχει γύρω μας και να μαθαίνουμε όσο γίνεται περισσότερα πράγματα γι’ αυτά που μας περιβάλλουν».

POST OFFICE, Ράνγκελ, Αλάσκα | c. 1937 Photo by Robin Petravic & Catherine Bailey. @ heath_travels

Η επιτυχία του πρότζεκτ οδήγησε στην έκδοση του ομώνυμου λευκώματος, το οποίο κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες και μάλιστα το προλογίζει ο ίδιος ο Γουές Άντερσον. Το βιβλίο παρουσιάζει μια επιλογή 200 έγχρωμων φωτογραφιών από τις 15.000 που είχε ο Κόβαλ στη διάθεσή του, συνοδευόμενων από πλούσιο πληροφοριακό υλικό, το οποίο φωτίζει αθέατες πλευρές της διαδρομής των εικονιζόμενων αρχιτεκτονημάτων στον χρόνο. Ποια είναι η αγαπημένη του λήψη; «Καθεμία είναι απίθανη για διαφορετικούς λόγους και κουβαλά μια εξίσου απίθανη και συναρπαστική ιστορία, άγνωστη στο ευρύ κοινό. Η πιο αναπάντεχη, ωστόσο, ήταν η φωτογραφία από το Port Lockroy. Ποτέ δεν περιμέναμε ότι θα συμπεριλαμβάναμε στην έκδοσή μας κάποιο στιγμιότυπο από την Ανταρκτική. Όταν λοιπόν έφτασε στα χέρια μας, ξέραμε από την πρώτη στιγμή πως έπρεπε να φροντίσουμε να είναι μέσα στο βιβλίο».

ROBERTS COTTAGES, Όσιανσαϊντ, Καλιφόρνια | c. 1928 Photo by Paul Fuentes. @ paulfuentes_photo

Όπως λέει, η πανδημία δεν λειτούργησε ως εμπόδιο για τη δουλειά του, το αντίθετο μάλιστα. «Η κοινότητά μας διατήρησε στον πυρήνα της την αισιοδοξία της και προσκαλούμε όποιον ακόμη θέλει να επιβιβαστεί μαζί μας σε αυτό το υπέροχο ταξίδι. Στην αρχή είχα θεωρήσει πως οι νέες συνθήκες θα μου στερούσαν την ιδέα της εξερεύνησης. Σύντομα κατάλαβα ότι η σκέψη που είχαμε όταν ξεκινήσαμε αυτό το πρότζεκτ αποδείχθηκε απόλυτα αληθής. Δεν χρειάζεται να ζεις σε μια μεγάλη πόλη, σε έναν διάσημο προορισμό ή τελοσπάντων σε κάποιο σπουδαίο μέρος του κόσμου, ούτε να ταξιδέψεις μακριά από τον τόπο σου για να σου αποκαλυφθούν τα πιο ενδιαφέροντα μέρη και ιστορίες που υπάρχουν εκεί έξω. Οποιοσδήποτε δρόμος ή κτίριο –μια τράπεζα, ένα δικαστήριο, ένα συγκρότημα κατοικιών– έχει κάτι σημαντικό να πει, αν επιτρέψεις στον εαυτό σου να το δει με μια διαφορετική ματιά, εν προκειμένω τη ματιά του Accidentally Wes Anderson».

CENTRAL FIRE STATION, Μάρφα, Τέξας | c. 1938 Photo by Emily Prestridge. @emprestridge

Αυτός είναι, εξάλλου, και ο ορισμός που ο Γουάλι Κόβαλ δίνει στο ταξίδι: το να αφήνεις τον εαυτό σου χαλαρό και ανοιχτό στα ερεθίσματα. «Προτού γνωρίσω την Αμάντα, ταξίδευα έχοντας καταρτίσει από πριν έναν πολύ λεπτομερή προγραμματισμό. Έτσι, το πού θα πάω και τι θα κάνω ήταν απόλυτα σαφές πριν καλά καλά ξεκινήσω. Με τον καιρό και μέσα από την κοινότητά μας, κατάλαβα ότι το σημαντικό είναι να έχεις στο μυαλό σου δύο τρία μέρη που θέλεις να επισκεφθείς και να αφήνεις τουλάχιστον μία ώρα –μη σου πω δύο ή τρεις– κενή από το ένα στο άλλο, ώστε να περιπλανηθείς, να χαθείς και να μπορέσεις να ανακαλύψεις πού αλλού θα σε οδηγήσει η περιπέτεια του ταξιδιού».

• Λεύκωμα «Accidentally Wes Anderson» του Wally Koval, εκδ. Trapeze book 
• accidentallywesanderson.com

Πηγή