Μετά από ένα χρόνο που πέρασε στην Ελλάδα ως υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση και τον πειραματισμό της σε υλικά, φτιάχνοντας ρούχα διακοσμημένα με κρυστάλλους από ανθρώπινο ιδρώτα, η designer Alice Potts ετοίμασε τη νέα της δουλειά που θα παρουσιάσει στην Εθνική Πινακοθήκη της Βικτόρια στη διεθνή Triennial της Μελβούρνης από τις 19 Δεκεμβρίου 2020 έως τις 18 Απριλίου 2021.

Η Alice Potts συνδύασε απορρίμματα τροφίμων με λουλούδια από τα πάρκα του Λονδίνου για να δημιουργήσει μια σειρά από βιοπλαστικές ασπίδες προσώπου που είναι βιοαποδομήσιμες, ως εναλλακτική λύση για τον προστατευτικό εξοπλισμό που χρησιμοποιεί αυτή την εποχή σε μεγάλες ποσότητες το νοσηλευτικό προσωπικό και συνήθως κατασκευάζονται από πλαστικό μιας χρήσης.

Οι προστατευτικές μάσκες έχουν την ονομασία Dance Biodegradable Personal Protective Equipment (DBPPE) Post Covid Facemasks και η σχεδιάστρια έχει κατασκευάσει είκοσι διαφορετικές από ίριδες και κρεμμύδια, παντζάρια, φύλλα από πλατάνια και φουντουκιές και ό,τι περισσεύει σε λαϊκές αγορές και νοικοκυριά. Αυτά τα χρώματα των φυτικών προϊόντων δίνουν και χρώμα στις μάσκες και η καθεμιά από αυτές δημιουργεί μια βιοπλαστική ασπίδα απαραίτητη στην εποχή μετά τον κορονοϊό.

Όπως λέει η ίδια: «Τα περισσότερα λαχανικά μπορούν να αναμειχθούν στις βαφές με φρούτα που δρουν ως φυσική ζάχαρη για ευελιξία στο βιοπλαστικό, ενώ οι πρωτεΐνες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να δώσουν δύναμη στο ίδιο το πλαστικό. Κάθε χρώμα είναι εντελώς εποχιακό ανάλογα με τα λουλούδια που ανθίζουν, τα λαχανικά και τα φρούτα που αναπτύσσονται και τη γη που βρίσκεται μέσα και γύρω από το Λονδίνο».

Καθένα από αυτά τα σχέδια και η βιοπλαστική φόρμουλα είναι διαθέσιμα σε όλους ως σχέδιο ανοιχτού κώδικα. H Alice Potts θέλει ιδανικά να μπορεί να εκτυπώνεται αυτή η μάσκα σε 3D εκτυπωτή και ακολουθώντας τη συνταγή να μπορούν να την κατασκευάσουν όλοι και στο σπίτι τους.

Πρόκειται ακόμα για μια πιο φιλική προς το περιβάλλον εναλλακτική λύση από τις πλαστικές ασπίδες προσώπου, οι οποίες παρά τη σημαντική συμβολή τους στη μάχη κατά του κορονοϊού έχουν αρχίσει να έχουν αντίκτυπο στο περιβάλλον μας ως “covid-waste”. Η Alice άρχισε να ασχολείται με αυτό το πεδίο έρευνας και ανάπτυξης όταν ο αδερφός της που είναι νοσηλευτής άρχισε να της μιλά για την έλλειψη προστατευτικού υλικού που αντιμετώπιζε το νοσοκομείο στο οποίο εργαζόταν. Οπότε, αυτό ήταν το έναυσμα για να ασχοληθεί με την πλευρά της αειφορίας του πλαστικού μιας χρήσης που είναι απαραίτητο να μάθουμε να ανακυκλώνουμε και να χρησιμοποιούμε ξανά και ξανά.

Οι ασπίδες της είναι μεταξύ 30 νέων έργων που έχουν ανατεθεί από την Εθνική Πινακοθήκη της Βικτόριας, σε περισσότερους από 100 καλλιτέχνες και σχεδιαστές σε όλο τον κόσμο.

Πηγή