Επόμενη συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης ΔΒΛ την Τρίτη 14 Μαΐου

Συναντηθήκαμε την Τρίτη 16 Απριλίου 2019 τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Λευκάδας και συζητήσαμε για τα βιβλία:

  • Άπειρο, τα μαθηματικά της αθανασίας

Του John D. Barrow

Τι θα σήμαινε για εμάς –κοινωνικά, πνευματικά, νομικά, υλικά και ψυχολογικά – το να ζούμε για πάντα; Ποια είναι η φύση ενός άπειρου συνόλου; Μπορούμε να κάνουμε λόγο για μικρά και για μεγάλα άπειρα; Άραγε, το Σύμπαν θα υπάρχει αιωνίως; Σε ένα άπειρο Σύμπαν μπορεί να συμβεί οτιδήποτε; Άραγε ο Θεός είναι άπειρος;

Οι λέξεις άπειρο και απέραντο είναι συνώνυμες. Κι όμως υπάρχουν πεπερασμένα πράγματα – η επιφάνεια μιας μπάλας – που δεν έχουν τέλος.  Μια μύγα θα μπορούσε να περπατά αιώνια σε μια τέτοια επιφάνεια χωρίς να συναντήσει την άκρη της.

Η παράξενη έννοια του απείρου ανέκαθεν προκαλούσε τη σκέψη. Από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας, συνειδητοποιούμε ότι υπάρχουν πολλά είδη απείρων, και ότι ο καθένας μπορεί να πιστεύει σε ένα είδος και να απορρίπτει ένα άλλο.

  • Το μπιζέλι και ο ήλιος

Του Leonard M. Warner

Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζεται το θεώρημα των Banach-Tarski που διατυπώνεται ως εξής: «Μια συμπαγής σφαίρα μπορεί να χωριστεί σε πεπερασμένο αριθμό κομματιών και να συναρμολογηθεί ξανά με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργήσει δυο συμπαγείς σφαίρες, καθεμιά ολόιδια σε σχήμα και όγκο με την αρχική». Μια φαινομενικά απίστευτη πρόταση αποδεικνύεται κατασκευαστικά και αναλυτικά με χρήση επιμέρους αξιωμάτων και θεωρημάτων.

Σε έναν κόσμο όπου η Ευκλείδεια γεωμετρία συναντά τη θεωρία του Cantor και έχοντας κατά νου ότι ένα σχήμα συνδέεται άμεσα με ένα σημειοσύνολο (μέσω απεικόνισης) μπορούμε ίσως και να φανταστούμε ότι το παράδοξο Banach-Tarski δεν είναι τελικά κάτι νοητικά και διαισθητικά απροσπέλαστο. Σε αυτό το σημείο ο συγγραφέας δίνει παραδείγματα από τη φυσική, τη χημεία και την κοσμολογία με πιο χαρακτηριστικό ίσως παράδειγμα το πληθωριστικό σύμπαν, όπως περιγράφεται από τη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης, όπου τα πάντα προκύπτουν από το τίποτα.

3) Το ευχαριστημένο ή οι δικοί μου άνθρωποι της Μαρίνας Καραγάτση

Το έργο αυτό προσπαθεί να μπει στην οικογενειακή ζωή του συγγραφέα Μ. Καραγάτση, από την σκοπιά της κόρης του, Μαρίνας. Επισημάνθηκαν τα σημεία όπου ο αφηγητής/Καραγάτσης αναφέρεται στην κόρη του, γιατί δείχνουν με ποιόν τρόπο την έβλεπε ο πατέρας της. Δεν υπάρχει καταγεγραμμένη πίκρα αλλά αυτή συνεπάγεται από το περιεχόμενο: «Είναι σοβαρή, είναι του καθήκοντος αλλά της λείπει ο ενθουσιασμός, της λείπει η φαντασία. Με άλλα λόγια είναι ανιαρά ενάρετη. Γιατί αυτό το παιδί δεν έχει καμία περιέργεια; Γιατί ποτέ δεν κάνει μια ερώτηση; Γιατί δεν παρατηρεί γύρω της; Γιατί αντιμετωπίζει τη ζωή με τέτοια αδιαφορία; Ο φιλόλογός της λέει ότι εφέτος άρχισε να γράφει ωραίες εκθέσεις, εγώ τώρα τι να πω αφού δεν γράφει παρά κοινοτοπίες;»

Δύσκολη και επώδυνη αυτή η απόρριψη που βιώνει η κόρη από τον πατέρα της αλλά η συγγραφέας δεν σχολιάζει, ούτε προβαίνει σε χαρακτηρισμούς. Βιβλίο-κατάθεση ψυχής της Μαρίνας Καραγάτση, μιας γυναίκας αξιόλογης που είχε την τύχη ή την ατυχία να ‘χει ως πατέρα μια πολύ έντονη προσωπικότητα. Παρόλα αυτά γενναία στέκεται αντίκρυ στην πίκρα της αλήθειας χωρίς να σταματήσει να αγαπά και να κατανοεί τους δικούς της.

Η επόμενη συνάντηση της λέσχης θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 14 Μαΐου 2019 και ώρα 6 μμ, διαβάζοντας και συζητώντας την αστυνομική νουβέλα που γράφτηκε από την παρέα της Δημιουργικής Γραφής της Βιβλιοθήκης, με τίτλο: «Οι νεκροί δεν στέλνουν μηνύματα».

Σας ευχόμαστε Καλή Ανάσταση και σας περιμένουμε για δημιουργικές συζητήσεις.

Η Λέσχη Ανάγνωσης της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Λευκάδας