Λέξεις που ταξιδεύουν σε θάλασσες

Από τη Λίνα Γιαννάρου

«Γεια! Ευχαριστούμε που μαζέψατε αυτό το μπουκάλι! Σαν ανταμοιβή, να μερικά μαγικά λουλούδια. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε για διακοπές στη Ρόδο και θα μας άρεσε πολύ να μάθουμε πόσο μακριά ταξίδεψε αυτό το μήνυμα, ακόμα και αν πήγε μέχρι την επόμενη παραλία! Με εκτίμηση, Ζακ και Μπεθ».

Ηταν 4 Ιουλίου, όπως μετέδωσε το δίκτυο NPR, όταν το ζευγάρι των 20άρηδων Βρετανών τουριστών συνέταξε το παραπάνω σε αδιάβροχο λαδόχαρτο, σημείωσε την ηλεκτρονική του διεύθυνση, το τύλιξε σε κύλινδρο και το έβαλε στο μπουκάλι. Οι δύο νέοι παράχωσαν μέσα και λίγα μοβ λουλουδάκια και το έκλεισαν σφιχτά με φελλό. Το έριξαν στη θάλασσα και το παρακολούθησαν να απομακρύνεται. Η 22χρονη Μπεθ Ράιτ, φοιτήτρια από το Λίτσφιλντ της Αγγλίας, είχε πάντα όνειρο να στείλει ένα μήνυμα στο άγνωστο με αυτόν τον τρόπο, και ο καλός της Ζακ Μάρινερ, 25 ετών, γιατρός, της έκανε την έκπληξη την τελευταία ημέρα των διακοπών τους.

Στις 15 Αυγούστου, ο 54χρονος Τζιχάντ Αλ Σολτάν από την Παλαιστίνη είχε βγει για ψάρεμα με το καΐκι του στα ανοικτά των ακτών της Γάζας. Μαζεύοντας όμως τα δίχτυα του, παρατήρησε ένα διαφορετικό αλίευμα. Ενα γυάλινο μπουκάλι με ένα μήνυμα. Εδωσε το σημείωμα στον γαμπρό του να του το διαβάσει. Αμέσως μετά του ζήτησε να απαντήσει. «Ηθελα να τους πω ότι στη Γάζα έχει καλούς ανθρώπους που θα ήθελαν να έχουν μια ωραία ζωή σαν κι εκείνους. Ευχόμαστε να μπορούσαμε κι εμείς να ταξιδεύουμε και να κάνουμε τέτοια ρομαντικά πράγματα», δήλωσε στο NPR. H Μπεθ άνοιξε συγκινημένη το μέιλ. «Αν δείχνει κάτι όλο αυτό, είναι ότι είμαστε ένας κόσμος, μας συνδέει μια θάλασσα και μας αγαπάει ο ίδιος Θεός».

Διαχρονική γοητεία

Η αποστολή μηνυμάτων με μπουκάλι στη θάλασσα γοήτευε πάντα τον άνθρωπο. Πολλοί είναι εκείνοι που, πάνω στον έρωτα, την απελπισία ή την περιέργεια, έχουν στείλει με αυτόν τον τρόπο μήνυμα, σε γνωστό ή άγνωστό τους παραλήπτη, λιγότεροι οι τυχεροί που έχουν δεχθεί τέτοιο γράμμα. Πέρυσι, μια κοπέλα από το Ξυλόκαστρο είχε εντοπίσει ανάμεσα στα σκουπίδια που είχε βγάλει έξω η θάλασσα ένα γυάλινο μπουκάλι. Προτού το πετάξει στην ανακύκλωση, παρατήρησε ότι έκρυβε μέσα ένα χαρτί: «Σήμερα είναι η γιορτή μου μα δεν γιορτάζω. Το μόνο που σκέφτομαι είναι πως για άλλη μία μέρα δεν θα μιλήσουμε», έγραφε ένας άγνωστος που, αντί να τηλεφωνήσει στην αγαπημένη του, της «μίλησε» με αυτόν τον τρόπο.

Ενα μήνυμα που ταξίδευε 23 χρόνια είχε βρει το 2013 ένας άνδρας από την Κεφαλονιά, κλεισμένο σε φιάλη κρασιού. Το είχε γράψει μια Regina Exius, την Πρωτοχρονιά του 1990 ενώ έκανε κρουαζιέρα ανοικτά της Κρήτης με κατεύθυνση τη Βόρεια Αφρική. Είχε βάλει μέσα την κάρτα του πλοίου και είχε γράψει απλώς: «Εάν βρεις αυτό, γράψε μου ένα γράμμα». Πράγματι, ο παραλήπτης τής έγραψε.

Στην Ιαπωνία

Συγκλονιστική ήταν και μια ιστορία που είχε αναδείξει το 2010 η «Κ». Τότε, κάπου στην Ιαπωνία μια γυναίκα είχε εντοπίσει ένα μπουκάλι να λαμπυρίζει στο νερό. Περιείχε και αυτό, όχι ένα, αλλά τρία γράμματα, στα ελληνικά. Η γυναίκα τα έδωσε για μετάφραση. Ελεγε: «Τετάρτη, 4 Νοεμβρίου 1998, ώρα 6 π.μ. Κοριτσάκι μου, γεια σου. Εφόσον αυτό το γράμμα γράφεται για εκείνους που αγαπώ πολύ, πώς ήταν δυνατόν να μη γράψω σε σένα που σε λατρεύω, μου λείπεις και σε θυμάμαι πάντα; Ο Σταυρούλης σου». Το δεύτερο σημείωμα έγραφε: «Αγοράκια μου, γεια σας. Σας γράφω δυο λόγια πελαγίσια χωρίς να ξέρω αν ποτέ θα τα διαβάσετε. Κι αυτό γιατί θα τα στείλω με μπουκάλι. Είναι μια παλιά συνήθεια να στέλνεις δυο λόγια μ’ αυτόν τον τρόπο σ’ αυτούς που αγαπάς πάρα πολύ. Σας θυμάμαι πάντοτε και παρακαλώ τον Θεό να περάσουν οι μέρες σύντομα και να γυρίσω για πάντα κοντά σας. Με πολλή αγάπη, ο πατέρας σας». Το τρίτο γράμμα ήταν γραμμένο στα αγγλικά. «Αγαπητέ κύριε, όταν βρείτε αυτό το γράμμα παρακαλώ στείλτε το στο σπίτι μου.

Ο καπετάνιος του “Αναστασία”». Οπως αποκαλύφθηκε, χάρη στην κινητοποίηση της πρεσβείας της Ιαπωνίας στην Ελλάδα, αποστολέας ήταν ο κ. Σταύρος Δρακάκης, καπετάνιος, που πάνω στην αφόρητη νοσταλγία που τον κατέκλυσε καταμεσής του Ειρηνικού, έστειλε ένα γράμμα στη γυναίκα και τα παιδιά του. Τελικά έφτασε στον προορισμό του.

Πηγή