Το 2012, όταν όλα τα βιβλιοπωλεία και οι λέσχες ανάγνωσης στον κόσμο μιλούσαν για το «Gone Girl», το best seller της Gillian Flynn άρχισε να συνοδεύει ένας χαρακτηρισμός που άλλαξε το τοπίο στον χώρο του βιβλίου: δεν ήταν απλά ένα θρίλερ αλλά ένα «λογοτεχνικό θρίλερ».
Στην περίπτωση ενός βιβλίου που μιλά για ένα γάμο ο οποίος διαλύεται με βίαιο τρόπο, ο χαρακτηρισμός «λογοτεχνικό» υποδεικνύει πως η Flynn δεν ενδιαφερόταν μόνο για τα όσα συμβαίνουν στην ιστορία αλλά και τις αποχρώσεις της προσωπικής ζωής των χαρακτήρων της.
Όπως είναι φυσικό, κάποιοι συγγραφείς που αφιερώνονται στη δημιουργία πιο άμεσων θρίλερ (ή ρομαντικών ιστοριών ή ιστοριών επιστημονικής φαντασίας) ενοχλούνται με την διαφοροποίηση που επιφέρει ο χαρακτηρισμός «λογοτεχνικό», καθώς υποβαθμίζει τη δική τους δουλειά.
Και πράγματι, κατά καιρούς έχουν παρουσιαστεί εξέχοντα επιχειρήματα κατά των κατηγοριοποιήσεων των διάφορων ειδών, τα οποία υποστηρίζουν πως τέτοιες τεχνικές αποτελούν κυρίως εργαλείο marketing παρά χρήσιμο μέσο κατηγοριοποίησης και πρότασης βιβλίων.
Σύμφωνα όμως με μια νέα έρευνα που έγινε από τον David Kidd και τον Emanuele Castano, τα βιβλία που φέρουν το χαρακτηρισμό «λογοτεχνικό», μπορεί να προσφέρουν ιδιαίτερα οφέλη στους αναγνώστες.
Για τις ανάγκες της έρευνας ζήτησαν από 1000 συμμετέχοντες να τσεκάρουν τα λογοτεχνικά ονόματα που αναγνωρίζουν και έπειτα να αναγνωρίσουν τα συναισθήματα που απεικόνιζαν διάφορες φωτογραφίες, δημιουργώντας έτσι μια θετική συσχέτικη ανάμεσα στη λογοτεχνική ευαισθητοποίηση και τη συναισθηματική νοημοσύνη. Η έρευνα έλεγχε τα αυτό-αναφορικά επίπεδα ενσυναίσθησης και ανακάλυψε πως όσοι διαβάζουν πιο λογοτεχνικά μυθιστορήματα στη ζωή τους είναι καλύτεροι στο να αναγνωρίζουν τα συναισθήματα των άλλων.
Ο Kidd είπε στον Guardian σχετικά με τα αποτελέσματα της έρευνας: «Η μυθοπλασία δεν βασίζεται στην ίδια ψυχολογική διαδικασία με τον ίδιο τρόπο (…) με την πάροδο του χρόνου, η συνήθης ανάγνωση λογοτεχνικής μυθοπλασίας σχετίζεται με διαφορές στη διαπροσωπική αντίληψη που δεν σχετίζονται με τη συνήθη ανάγνωση μυθοπλασίας».
Ακόμα και οι ίδιοι οι υπεύθυνοι της έρευνας όμως υπογραμμίζουν πως τα αποτελέσματά τους δεν πρέπει να ληφθούν ως απόδειξη «ανωτερότητας της λογοτεχνικής μυθοπλασίας».
Οπότε, αγαπητοί αναγνώστες, διαβάστε ό,τι θέλετε. Να γνωρίζετε όμως ότι οι κλασικοί τίτλοι -Toni Morrison, Harper Lee και Don DeLillo μεταξύ άλλων- ίσως να σας χαρίσουν μεγαλύτερες ανταμοιβές.