Σαρλ Μπωντλαίρ: δύο πεζά ποιήματα

Ο Γάλλος ποιητής Σαρλ Μπωντλαίρ γεννήθηκε τον Απρίλη του 1821 και πέθανε τον Αύγουστο του 1867. Φύση ενάντια σε κάθε σύμβαση ο ίδιος, απαρνήθηκε νωρίς την οικογένειά του (ο πατέρας του πέθανε όταν ήταν μόλις 6 ετών) καθώς δεν μπόρεσε να συγχωρέσει το γάμο της μητέρας του με στρατιωτικό. Πήρε μέρος στα οδοφράγματα του 1848 κι έγραψε σκανδαλίζοντας τον πουριτανισμό της εποχής. Έζησε μια ζωή γεμάτη ηδονή και πάθη.

Τα «Άνθη του κακού» είναι σίγουρα η γνωστότερη ποιητική συλλογή του ωστόσο ο Μπωντλαίρ δεν είναι μόνο αυτό. Δεν είναι μόνο ένας «ποιητής της παρακμής». Σήμερα παρουσιάζουμε δύο πεζά ποιήματά του από τη συλλογή «Μπωντλαίρ, 20 πεζά ποιήματα» η οποία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος.

Το βιβλίο μπορείτε να το προμηθευτείτε στη Λευκάδα από το βιβλιοπωλείο Fagottobooks στη Ζακύνθου 7.

 

Μεθύστε

Πρέπει να ‘σαι πάντα μεθυσμένος. Εκεί είναι όλη η ιστορία: είναι το μοναδικό πρόβλημα. Για να μη νιώθετε το φριχτό φορτίο του Χρόνου που σπάζει τους ώμους σας και σας γέρνει στη γη, πρέπει να μεθάτε αδιάκοπα.

Αλλά με τι; Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, όπως σας αρέσει. Αλλά μεθύστε.

Και αν μερικές φορές, στα σκαλιά ενός παλατιού, στο πράσινο χορτάρι ενός χαντακιού, μέσα στη σκυθρωπή μοναξιά της κάμαράς σας, ξυπνάτε, με το μεθύσι κιόλα ελαττωμένο ή χαμένο, ρωτήστε τον αέρα, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι, το κάθε τι που τραγουδά, ρωτήστε τι ώρα είναι∙ και ο αέρας, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι, θα σας απαντήσουν: «Είναι η ώρα να μεθύσετε! Για να μην είσαστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του Χρόνου, μεθύστε∙ μεθύστε χωρίς διακοπή! Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, όπως σας αρέσει».

 

Ο καθρέφτης

Ένας τρομαχτικός άνθρωπος μπαίνει και κοιτάζεται στον καθρέφτη.

-Γιατί κοιτάζεσαι στον καθρέφτη, αφού δεν μπορείς να δεις τον εαυτό σου παρά μόνο με δυσαρέσκεια;

Ο τρομαχτικός άνθρωπος μου απαντάει:

-Κύριε, σύμφωνα με τις αθάνατες αρχές του 1789, όλοι οι άνθρωποι έχουν ίσα δικαιώματα∙ λοιπόν έχω το δικαίωμα να καθρεφτίζομαι∙ με ευχαρίστηση ή με δυσαρέσκεια, αυτό δεν αφορά παρά τη συνείδησή μου.

Σύμφωνα με τη λογική, είχα δίχως αμφιβολία δίκιο∙ αλλά από νομική άποψη δεν είχε άδικο.

*Ερανιστής των ποιημάτων: Δημήτρης Βεργίνης