Οι δύο υπερμαραθωνοδρόμοι, Δημήτρης Κασίμης και Τόλης Βυζαρέλης, και τρεις φίλοι κατεβαίνουν τις πλαγιές του Ολύμπου στην Πιερία. (Φωτογραφίες: Μπάμπης Γκιριζιώτης)
Δύο υπερμαραθωνοδρόμοι διέσχισαν σε πέντε ημέρες 345 χιλιόμετρα, «ενώνοντας» το Ιόνιο με το Αιγαίο Πέλαγος
Πριν από πέντε χρόνια, ο Δημήτρης Κασίμης και ο Τόλης Βυζαρέλης από τη Θεσσαλονίκη είχαν αγωνιστεί σε έναν επταήμερο αγώνα στη Σαχάρα, διασχίζοντας 270 χιλιόμετρα κάτω από τον καυτό ήλιο της αφρικανικής ερήμου. Έκτοτε, οι δύο φίλοι έψαχναν πάντα τον επόμενο στόχο που θα κατακτήσουν, μέχρι να έρθει η πανδημία και να ματαιώσει τους αγώνες στους οποίους είχαν δηλώσει συμμετοχή. Έπειτα από αγώνες Σπάρταθλου και διαδρομές στα Πυρηναία, στο Μαρόκο και στον Αρκτικό Κύκλο, άλλοτε μαζί, άλλοτε κατά μόνας, οι δύο φίλοι βρήκαν μέσα στην πανδημία τον νέο τους στόχο στην Ελλάδα, «ενώνοντας» τα 345 χιλιόμετρα που χωρίζουν το Ιόνιο με το Αιγαίο Πέλαγος μέσα σε πέντε ημέρες.
«Το “ταξίδι” μας ξεκίνησε πριν από επτά μήνες, όταν και πήραμε την απόφαση. Ακολούθησαν πολλά ξενύχτια πάνω από χάρτες και υπολογιστές για τη χάραξη της διαδρομής. Πέρασε αρκετός καιρός μέχρι την άρση των μέτρων της καραντίνας, ώστε να μπορέσουμε να επισκεφτούμε και να οριστικοποιήσουμε τη διαδρομή», αναφέρουν στo «K».
Tοπίο στα οροπέδια του Ολύμπου, στον δρόμο προς Πλαταμώνα.
Η διαδρομή των 345 χιλιομέτρων που διέσχισαν χωρίστηκε σε πέντε στάδια, με διαφορετικά υψομετρικά επίπεδα, μέσα από επαρχιακούς και δασικούς δρόμους της Πίνδου και του Ολύμπου: α) Ηγουμενίτσα-Ελεούσα Ιωαννίνων, β) Ελεούσα-Μέτσοβο, γ) Μέτσοβο-Μετέωρα, δ) Μετέωρα-Πλατανόδασος Ολύμπου και ε) Πλατανόδασος Ολύμπου-Πλαταμώνας. Βλέποντας τη διαδρομή τους με τη βοήθεια του γεωφυσικού χάρτη της Google, οι στροφές του αυχένα της Κατάρας και το ψηλότερο σημείο των 1.800 μέτρων, ίσως θα ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι της διαδρομής. «Πολλές φορές η θέληση να πετύχεις κάτι που το ζητάς πολύ, το να φτάσεις στα όριά σου, οδηγεί το μυαλό να σπρώξει το σώμα στην επίτευξη του στόχου. Σε ένα τέτοιο εγχείρημα υπήρξαν αρκετές δυσκολίες. Η μυϊκή καταπόνηση, εξαιτίας των χιλιομέτρων, η ελλιπής αποκατάσταση λόγω του ύπνου σε αντίσκηνο και κυρίως η ζέστη ήταν τα κύρια προβλήματα που αντιμετωπίσαμε», αναφέρει ο Τόλης Βυζαρέλης.
Υποστηρικτική βοήθεια στο εγχείρημα προσέφεραν οι Μπάμπης Γκιριτζιώτης, Βαγγέλης Μάτσικας και Δημήτρης Λιάκος. O πρώτος μάλιστα φωτογράφισε την πορεία των δύο αθλητών και μοιράστηκε μερικές στιγμές από την προετοιμασία που χρειαζόταν την ώρα που εκείνοι έτρεχαν.
«Η πρώτη μέρα ήταν η πιο δύσκολη, καθώς έκανε υπερβολική ζέστη και οι αθλητές έτρεχαν σε μια περιοχή με χαμηλό υψόμετρο για περίπου 80 χιλιόμετρα. Πρέπει να ξοδέψαμε 30 έως 40 μπουκάλια νερό του ενάμισι λίτρου για να δροσιστούμε. Στην αρχή, ήμασταν δύο αυτοκίνητα που κάναμε την υποστήριξη. Το μπροστινό άφηνε τα μπουκάλια στον δρόμο, οι αθλητές τα έπαιρναν, τα πετούσαν και το τελευταίο αμάξι τα μάζευε. Αν δεν ήμασταν δύο, θα ήταν επικίνδυνο για τους αθλητές».
Γνωριμία με την Ελλάδα
Εκτός από την υποστήριξη στην πορεία, η ομάδα των τριών ήταν επίσης υπεύθυνη για την κατασκήνωση, το πλύσιμο και το φαγητό των αθλητών. «Η διανυκτέρευση γινόταν με αντίσκηνα στο δάσος. Έπρεπε να πάμε νωρίτερα από τους αθλητές για να τα στήσουμε, να τους μαγειρέψουμε –μακαρόνια με σάλτσα ή αυγά–, να πλυθούν με στεγνό καθάρισμα ή με ηλιοντούς. Ήταν μια διαδικασία με καλή οργάνωση. Δεν μπορούσαν να μείνουν ατακτοποίητα, γιατί θα τα βρίσκαμε μπροστά μας την επόμενη μέρα».
Την τρίτη μέρα φιλοξενήθηκαν στην Ιερά Μονή του Μεγάλου Μετεώρου, από τον ηγούμενο, αρχιμανδρίτη πατέρα Νήφωνα Καψάλη, που τους ετοίμασε και το γεύμα. Αν υπάρχει κάτι που ξεχωρίζουν από τη διαδρομή τους αυτή, είναι η στιγμή, σε ένα χωριό των Τρικάλων, που μια ηλικιωμένη κυρία που είχε ένα καφενείο ήθελε να τους ετοιμάσει φαγητό. «Ένας από τους λόγους που επιλέξαμε αυτές τις διαδρομές ήταν να δούμε και αυτή την Ελλάδα. Νιώσαμε δικαιωμένοι για την επιλογή μας», σημειώνουν.
Μετά την ολοκλήρωση της διαδρομής τους στον Πλαταμώνα Πιερίας, οι δύο αθλητές και η τριμελής ομάδα υποστήριξης επέστρεψαν στη Θεσσαλονίκη. Τι αποκόμισαν από το εγχείρημα; Ο Μπάμπης Γκιριτζιώτης επισημαίνει πως, «μόλις καταφέρνουν τον στόχο τους, βγαίνει όλη η ένταση και το άγχος, όχι τόσο η κούραση». Όσο για τον Δημήτρη Κασίμη και τον Τόλη Βυζαρέλη, αυτό που μένει είναι μια φράση που περικλείει το γιατί αγαπούν το τρέξιμο. «Το τρέξιμο είναι για μας μια ευχαρίστηση και, όταν το κάνουμε, προσπαθούμε να αδειάσουμε το μυαλό μας, βάζοντας στην άκρη ό,τι μας απασχολεί».
