Καινοτόμοι της ελληνικής γης

Οι αριθμοί που θα διαβάσετε παρακάτω αντιστοιχούν στα χιλιόμετρα που χρειάστηκε να διανύσουν οι συνεργάτες του περιοδικού «Γαστρονόμος» της «Κ», δημοσιογράφοι και φωτογράφοι, προκειμένου να ερευνήσουν, να ανακαλύψουν, να δοκιμάσουν, να συγκρίνουν, να φωτίσουν ιστορίες ανθρώπων και προϊόντων και εντέλει να αποφασίσουν σε ποιους θα δίνονταν, για δωδέκατη συνεχή χρονιά, τα φετινά Βραβεία Ποιότητας. Για το τιμητικό βραβείο, για παράδειγμα, που απονεμήθηκε στον κτηνοτρόφο Δημήτρη Δήμου, τον «Νώε των Τρικάλων», διήνυσαν 710 χιλιόμετρα· για το βραβείο βιοκαλλιέργειας 1.080 και για εκείνο της διατήρησης της βιοποικιλότητας 1.880. Και πάει λέγοντας… Αν ακολουθήσετε τις διαδρομές τους σε έναν χάρτη της Ελλάδας θα βρεθείτε από τα Τρίκαλα στην Ιο, από το Βόιο Κοζάνης στο Κολυμβάρι Χανίων, από τα Καλάβρυτα στο Ζαγόρι. Σύνολο χιλιομέτρων: 11.200!

Δεν γινόταν διαφορετικά, όμως. Μόνο έτσι θα μπορούσαν να βρουν και να μας συστήσουν Ελληνες της προκοπής, οι οποίοι «γέννησαν» ιδέες και τις υλοποίησαν παίρνοντας πολλά ρίσκα – «εραστές της γης», όπως οι ίδιοι χαρακτηρίζουν τους εαυτούς τους. Και τέτοιους ανθρώπους «που έχουν παλέψει μέσα στην κρίση, με πίστη, δύναμη και ποιότητα· αγωνιστές της ζωής και της παραγωγής, σε μια χώρα που πραγματικά χρειάζεται θετικές ιστορίες», όπως τόνισε στον χαιρετισμό του ο διευθυντής της εφημερίδας «Η Καθημερινή», Αλέξης Παπαχελάς, γνωρίσαμε πολλούς το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Μεγάρου Καρατζά.

«Για μία ακόμα χρονιά εξακριβώσαμε την εξής πολλαπλή παραδοξότητα: ότι μέσα σε  εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες διάφοροι… μουρλοί εξακολουθούν να φτιάχνουν στην Ελλάδα υψηλής ποιότητας τρόφιμα. Σε κατσάβραχα, σε ραχούλες, σε νησιά που ταλαιπωρούνται από κακή σύνδεση με την ηπειρωτική Ελλάδα, στα ακριτικά χωριά μας. Οι αντίξοες συνθήκες όμως δεν είναι μόνο η γεωγραφική θέση και η γεωμορφολογία του εδάφους. Είναι κατά κύριο λόγο το αόρατο κράτος το οποίο όχι μόνο δίνει ελάχιστη, αν όχι μηδενική, στήριξη σε όλους αυτούς αλλά και συχνά τους θέτει εμπόδια», είπε χαρακτηριστικά ο Αγγελος Ρέντουλας, αρχισυντάκτης των γαστρονομικών εκδόσεων της εφημερίδας.


Η «Γαστρονομική Λέσχη Μυκόνου» κέρασε μεζέδες του νησιού.

Η συγκίνηση ήταν κοινός παρονομαστής στα λίγα αλλά ουσιαστικά λόγια όσων βραβεύθηκαν. Ετσι πορεύονται και στη ζωή τους, άλλωστε: εργάζονται σιωπηλά, αποφεύγοντας την άσκοπη έκθεση, δεν «φωνάζουν» για να διαφημίσουν αυτό που κάνουν. Είναι απολύτως αφοσιωμένοι σε ό,τι έχουν αναγάγει σε έργο ζωής.


Ο σεφ Αστέριος Κουστούδης με τους συνεργάτες του.

Φετινός αρωγός του «Γαστρονόμου» στη διοργάνωση των Βραβείων και συνοδοιπόρος του στην προσπάθειά του να αναδείξει Ελληνες που παράγουν προϊόντα εξαιρετικής ποιότητας ήταν η Mastercard. «Δεν είμαστε απλώς χαρούμενοι αλλά και συγκινημένοι γι’ αυτή τη συνεργασία», δήλωσε η Ιωάννα Μίγγου, Marketing και Communications Director της Mastercard. Την εκδήλωση, που στήριξαν επίσης οι εταιρείες Nespresso και το Φυσικό Μεταλλικό Νερό ΖΑΓΟΡΙ, παρουσίασε η δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ Χριστίνα Βίδου, μέλος της οικογένειας του «Γαστρονόμου» πλέον και η ίδια.


Πλιγούρι Τραπεζούντας, πεϊνιρλί Σμύρνης και γεμιστά κολοκυθολούλουδα διά χειρός Λευτέρη Λαζάρου.

ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ
Δημήτρης Δήμου

Στην «κιβωτό» των Τρικάλων


Παρέλαβε συγκινημένος το βραβείο μαζί με τον τρίχρονο εγγονό του, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη του στους δικούς του παππούδες, που του κληροδότησαν την αγάπη τους για την κτηνοτροφία. «Για να σωθεί η βιοποικιλότητα του πλανήτη, πρέπει όλοι να βάλουμε το λιθαράκι μας», τόνισε.

O Δημήτρης Δήμου είναι σπάνια περίπτωση κτηνοτρόφου. Μας θυμίζει ότι το ευ τρώγειν είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένο με την ποιοτική παραγωγή ντόπιων προϊόντων –και μάλιστα ελληνικού DNA–, τα οποία είναι πολλαπλώς ωφέλιμα: για την υγεία μας, για την ισορροπία του περιβάλλοντος, για τη γεύση μας. Aπό τη δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα δίνει έναν συγκινητικό αγώνα για να περιφρουρήσει την κτηνοτροφική ιστορία του τόπου μας, εκτρέφοντας στη φάρμα του, στην Αύρα Τρικάλων, ελληνικές αυτόχθονες φυλές ζώων 10.000 ετών: μικρόσωμα βοοειδή στεπικής φυλής τύπου Κατερίνης, χοιρομητέρες αυτόχθονου μαύρου χοίρου, ελληνικά βουβάλια, αίγες Καρύστου και Αγίου Νικάνορα, σαρακατσάνικα και καλαρρύτικα πρόβατα, μεταξύ άλλων. «Αυτά τα ζώα δεν είναι απλώς εγκλιματισμένα στο περιβάλλον, είναι το περιβάλλον», λέει.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΥΡΟΚΟΜΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ
Νιώτικο Τυροκομείο

Κτηνοτροφία με όραμα


Η Ιος –όχι η τουριστική αλλά η άλλη, των ντόπιων και της καθημερινότητάς τους– παράγει εξαιρετικά τυριά στα οποία αποτυπώνεται η θαλασσινή νοστιμιά της χλωρίδας του κυκλαδίτικου νησιού. Το κεφαλοτύρι, το σκωτύρι, το ξινό, η μυζήθρα καθώς και τα καινούργια προϊόντα του Νιώτικου Τυροκομείου, όπως η γραβιέρα «Ομήρου Τριλογία», ενθουσίασαν τους ειδικούς στην τυφλή γευσιγνωσία του «Γαστρονόμου». Παράγονται σε μια σύγχρονη μονάδα, αλλά με παραδοσιακές συνταγές, με μεράκι και φροντίδα, κι έτσι «προικίζονται» με τις γευστικές αρετές της οικοτεχνικής τυροκόμησης. Το γάλα προέρχεται από αλανιάρικα κατσίκια, πρόβατα και αγελάδες που βόσκουν σε έναν παραθαλάσσιο κάμπο πλάι στο Μαγγανάρι. Το Νιώτικο Τυροκομείο αποτελεί μετεξέλιξη του τοπικού δημοτικού τυροκομείου, το οποίο ανέλαβε ο Δημήτρης Ζακχαίος, έχοντας αρωγό τον σημερινό διευθυντή, Στέλιο Παξιμαδά, τον πεπειραμένο τυροκόμο Παναγιώτη Βαλμά και τον διάδοχό του Πάρη Σιφναίο. Η ανασυγκρότηση που πραγματοποίησαν έφερε αποτελέσματα: η παραγωγή διπλασιάστηκε, η ποιότητα σταθεροποιήθηκε και η ανάπτυξη του τυροκομείου έγινε αιτία να μείνουν στον τόπο τους αρκετοί νέοι κτηνοτρόφοι.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΟΣΠΡΙΩΝ
Εταιρεία «Προϊόντα γης Βοΐου»
Ποιοτικά όσπρια της μακεδονικής γης

Με πίστη στη γη της Μακεδονίας

Το 2009, στο Βόιο Κοζάνης, μια «ξεχασμένη» γωνιά της δυτικής Μακεδονίας όπου σταδιακά σταματούσε η καπνοκαλλιέργεια, μια ομάδα νέων ανθρώπων πήρε την απόφαση να κάνει μια υψηλού ρίσκου κίνηση: να φτιάξει ένα σύγχρονο διαλογητήριο οσπρίων. Με επικεφαλής τον γεωπόνο Γιάννη Παπαϊορδανίδη, εστίασαν τις προσπάθειές τους στην αναβίωση μιας παλιάς ποικιλίας φακής και την επανέφεραν στο προσκήνιο παράγοντας ένα κορυφαίο προϊόν. Η ετήσια παραγωγή της εταιρείας «Προϊόντα γης Βοΐου» φτάνει σήμερα τους 1.500 τόνους σε φακές αλλά και σε ρεβίθια, φασόλια και φάβα από όλη τη Μακεδονία, ενώ εξαιρετικές είναι οι εξαγωγικές επιδόσεις της σε απαιτητικές αγορές όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία, ο Καναδάς και η Ιαπωνία. «Με βαθύτατη πίστη, πείσμα, επιμονή και σκληρή δουλειά, καταφέραμε να πείσουμε τους ντόπιους παραγωγούς να στραφούν στην καλλιέργεια οσπρίων. Συνεισφέρουμε στην τοπική οικονομία –ιδιαίτερα τώρα που η περιοχή μας μπαίνει σε μια φάση βίαιης απολιγνιτοποίησης– και ξεδιπλώνουμε ένα φιλόδοξο επιχειρηματικό σχέδιο, που περιλαμβάνει επέκταση των εγκαταστάσεων και βελτίωση του εξοπλισμού μας», δήλωσε ο κ. Παπαϊορδανίδης παραλαμβάνοντας το βραβείο.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΟΣ
Αρτοποιείο Μιχάλη Σέκκα

Καλλιτέχνες του άρτου

Oταν μια σακούλα με ψωμί από έναν φούρνο στην Αγιά-Σοφιά του Πειραιά έφτασε στα χέρια του σεφ του «Γαστρονόμου» Χριστόφορου Πέσκια κι εκείνος την άνοιξε, ενθουσιάστηκε. «Ετσι πρέπει να μυρίζει το αληθινό ψωμί», είπε. Για τους πελάτες του Μιχάλη Σέκκα, αυτή η απόλαυση είναι καθημερινή, αφού ο ίδιος –αρτοποιός από κούνια που έμαθε την τέχνη δίπλα στον πατέρα του–, μαζί με τη σύζυγό του,

Διονυσία Χρήστου, κάνουν περίπου ό,τι έκανε και η προγιαγιά του: το προζύμι τους είναι ζωντανό από το 1977! Δεν χρησιμοποιούν μείγματα, έτοιμες μαγιές και υγρά προζύμια. Ακόμα και στις διακοπές το παίρνουν μαζί τους, αφού κάθε 3-4 μέρες χρειάζεται ανανέωση.
Το ζύμωμα γίνεται στο χέρι με συνέπεια να μη «σπάει» η γλουτένη του αλευριού και το ψήσιμο σε ξυλόφουρνο, όπου το ζυμάρι στεγνώνει, δίνει στο ψωμί τραγανή κόρα, ψίχα πυκνή, μεστή και καπνιστή μυρωδιά. «Για εμάς δεν είναι δουλειά, είναι δημιουργία», λένε οι ίδιοι. «Χαιρόμαστε όταν κοπιάζουμε για να έχουμε καλά αποτελέσματα».

ΒΡΑΒΕΙΟ ΒΙΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ
Πέτρος Καριπίδης

Τα μύρτιλλα του τόπου μας

Το 2008, φοιτητής ακόμη του τμήματος Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ο Πέτρος Καριπίδης, ως εργασία ενός μαθήματος, ετοίμασε ένα επιχειρηματικό σχέδιο για τα μύρτιλλα. Συνειδητοποίησε ότι το μύρτιλλο αποτελεί μια ενδιαφέρουσα και καινοτόμο καλλιέργεια και πήρε την απόφαση να ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό. Από τον ενθουσιασμό του, λοιπόν, γι’ αυτό το ξεχωριστής νοστιμιάς φρούτο, το ζουμερό και γεμάτο γλύκα, έτσι όπως το γνώρισε στην άγρια μορφή του στα βουνά της Δυτικής Μακεδονίας, γεννήθηκε η εταιρεία ecoBlueberries.

Ο νεαρός παραγωγός αναζήτησε τις καλύτερες ποικιλίες σε όλον τον κόσμο και σήμερα καλλιεργεί 15 από αυτές, σε 18 στρέμματα στο Αμύνταιο της Φλώρινας. Η ετήσια παραγωγή φτάνει τους 20 τόνους. Η ecoBlueberries έχει το μεγαλύτερο μερίδιο στην ελληνική αγορά και πραγματοποιεί εξαγωγές στις αγορές της Βόρειας Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής. «Η ανταπόκριση του καταναλωτικού κοινού και η σημερινή βράβευση μας δίνουν το κουράγιο να συνεχίζουμε με το ίδιο πάθος», λέει.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟΥ
Terra Creta Κρητικό ελαιόλαδο Grand Cru

Η ελαιουργία της νέας εποχής

Ο Φώτης Σουσαλής, ο Νίκος Κουκουβιτάκης και ο Μανώλης Ιατράκης παρέλαβαν το βραβείο παραγωγής ελαιολάδου για λογαριασμό της Terra Creta. Η συγκίνησή τους δεν μπορούσε να κρυφτεί. «Θέλαμε να αποκαλύψουμε τον κρυμμένο χαρακτήρα της κορωνέικης ποικιλίας. Με νέα μηχανήματα, καινοτόμες μεθόδους παραγωγής και πολλή… τρέλα!», είπαν. «Εμείς νιώθουμε εραστές της γης για τους εξής λόγους: έχουμε υπέρμετρη αγάπη για την ενασχόλησή μας, πάθος για τη δημιουργία και πόθο για εξέλιξη με απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον και στα τοπικά οικοσυστήματα».

Με μια πλήρως καθετοποιημένη μονάδα στο Κολυμβάρι Χανίων, δικό της υπερσύγχρονο ελαιουργείο –το μεγαλύτερο της περιοχής–, επτά ετικέτες premium ελαιολάδων, πολλά διεθνή βραβεία, κύκλο εργασιών 28 εκατ. ευρώ και ποσοστό εξαγωγών που αγγίζει το 94%, σε 45 χώρες, η Terra Creta είναι ένας από τους δυνατούς παίκτες και τους πιο δυναμικούς εκπροσώπους της κρητικής ελαιουργίας. Πέρυσι προχώρησε άλλο ένα βήμα παράγοντας και εμφιαλώνοντας το Grand Cru, ένα premium ελαιόλαδο.

Λιχουδιές της Πόλης, της Σμύρνης, του Πόντου

Μετά την απονομή των βραβείων, οι βραβευθέντες, οι άνθρωποι του «Γαστρονόμου» και της Εθνικής Τράπεζας και οι εκλεκτοί προσκεκλημένοι τους –μια μεγάλη παρέα– βρέθηκαν στο εμβληματικό Μέγαρο Μελά, έργο του Ερνέστου Τσίλλερ, το οποίο ανήκε στον Ελληνα μεγαλέμπορο Βασίλειο Μελά. Εκεί απόλαυσαν λιχουδιές εμπνευσμένες από την κουζίνα της Πόλης, της Σμύρνης και του Πόντου που είχαν ετοιμάσει για την περίσταση οι σεφ του περιοδικού. Το ιτς πιλάφ με συκωτάκια κοτόπουλου, κορινθιακές σταφίδες και κουκουνάρι, την πολίτικη σαλάτα με λάχανο, καρότο, σέλινο και καπνιστό λαβράκι, και το παστουρμαδοπιτάκι με κασέρι Σοχού και τσάτνεϊ πιπεριάς Φλωρίνης του Αστέριου Κουστούδη. Το πλιγούρι Τραπεζούντας με σαλιγκάρια και σάλτσα ντομάτας, το πεϊνιρλί Σμύρνης με μοσχαρίσιο κιμά, αγελαδινό βούτυρο και τριμμένο κασέρι, και τα γεμιστά κολοκυθολούλουδα του Λευτέρη Λαζάρου. Το μπουκετάκι με παστουρμά και κρέμα κασέρι, την τσοπάν σαλάτ και το μίνι ανοιχτό σάντουιτς με λακέρδα πολίτικη του Χριστόφορου Πέσκια. Τα κεφτεδάκια μαύρου χοίρου γιαουρτλού, το χουνκιάρ μπεγεντί και το γιουβέτσι με στεπική αγελάδα των Περικλή Κοσκινά, Μάνου Ζουρνατζή, Σπύρου και Βαγγέλη Λιάκου.

Παρούσες και οι σεφ Νένα Ισμυρνόγλου και Νίκη Χρυσανθίδου, οι οποίες είχαν επιμεληθεί τον πάγκο των παραγωγών, όπου μπορούσε κανείς να δοκιμάσει τα βραβευμένα τρόφιμα της χρονιάς: σμυρμναίικα σουτζουκάκια με κιμά μαύρου χοίρου, πλατό τυριών με ξηρούς καρπούς, τρουφάκια με σουσάμι, ποικιλία κριτσινιών και μέλι ελάτης, ξερά βερίκοκα γεμιστά με νιώτικο τυρί, φακοκεφτέδες με αμύγδαλα, ελαιόλαδο, μαντζουράνα και θυμάρι και άλλες νοστιμιές. Oσο για τον επίλογο της βραδιάς; Ηταν ιδανικός και λαχταριστός, με τα ακαταμάχητα γλυκίσματα του Στέλιου Παρλιάρου: σαραγλί με καρύδι και φιστίκι Αιγίνης, πολίτικο σιμιγδαλένιο χαλβά, ρεβανί με κρέμα μαστίχας, πολίτικο προφιτερόλ. Και του χρόνου!

ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑΣ
Εταιρεία Σάμυθος

Το δικό μας σουσάμι

Ο Θανάσης Πολυζωίδης μεγάλωσε ακούγοντας τους αγρότες στον τόπο του να συζητούν προβληματισμένοι για το τι έπρεπε να καλλιεργήσουν ώστε να ανταμείβεται ο κόπος τους. Οι γονείς του μπόλιασαν τον ίδιο και την αδελφή του με τρεις βασικές αρχές: «Να είμαστε άνθρωποι της λύσης, όχι του προβλήματος· σε ό,τι κάνουμε να μη μας αρκεί το να είμαστε απλώς καλοί· να έχουμε σεβασμό και αγάπη στον συνάνθρωπο». Σήμερα, γεωπόνος πλέον, στο ακριτικό χωριό Βρυσικά, κοντά στο Διδυμότειχο, συνεχίζει μια παράδοση αιώνων. Καλλιεργεί βιολογικά το σουσάμι ποικιλίας Εβρου, που είναι φυσικώς σκούρο και ξεχωρίζει για την ιδιαίτερη νοστιμιά του.

Ο πολύτιμος σπόρος πέρασε από γενιά σε γενιά και ο Θανάσης αποφάσισε πρόσφατα να τυποποιήσει το ταχίνι που παράγει. Από τη συγκομιδή και τη διαλογή μέχρι τον καθαρισμό και την ξήρανση, όλες οι διαδικασίες γίνονται με το χέρι. Η επεξεργασία γίνεται με ειδικά μηχανήματα, σε χαμηλή θερμοκρασία, για να μην ταλαιπωρείται το προϊόν, το οποίο εξάγεται σε τρεις ηπείρους και δώδεκα χώρες.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ ΕΥΡΕΙΑΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ
Γαλακτοκομικός Συνεταιρισμός Καλαβρύτων

Φέτα αχαϊκού τερουάρ

«Δεν είναι λίγο ένα μέσο όπως η “Κ”, που εδώ και έναν αιώνα υπηρετεί το λειτούργημα της ενημέρωσης, να σε βραβεύει. Είναι δικαίωση ενός αγώνα πενήντα χρόνων», είπε ο Παύλος Σατολιάς, πρόεδρος του Αγροτικού Γαλακτοκομικού Συνεταιρισμού Καλαβρύτων.

Στην τυφλή γευσιγνωσία για τις βαρελίσιες φέτες ευρείας κατανάλωσης που πραγματοποίησε ο «Γαστρονόμος», θέλοντας να σκιαγραφήσει το επίπεδο της ελληνικής παραγωγής, η βαρελίσια φέτα τους ήταν η μεγάλη νικήτρια ανάμεσα σε 28 ομοειδή και επίσης εξαιρετικής ποιότητας τυριά. Ηπια σκληρή, υπόξινη και πικάντικη, με συμπαγή υφή, έντονα πιπεράτη γεύση και πλούσια επίγευση, αποτελεί κορυφαία έκφραση του αχαϊκού τερουάρ.

Ο συνεταιρισμός, στον οποίο συμμετέχουν περίπου 1.200 κτηνοτρόφοι, παράγει περίπου 4.000 τόνους ετησίως, το 45% της εγχώριας παραγωγής βαρελίσιας φέτας. «Με επενδύσεις ύψους 7 εκατ. ευρώ, στηρίζουμε την οικονομία σε μια πολύπαθη περιοχή όπως τα Καλάβρυτα και αποδεικνύουμε ότι το συνεταιρίζεσθαι στην Ελλάδα δεν είναι ουτοπία», τόνισε ο κ. Σατολιάς.

ΒΡΑΒΕΙΟ «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΙΩΤΗΣ»
Γίγαντες Λάιστας Ζαγορίου

Οι ρομαντικοί των φασολιών

Χτισμένη απέναντι από την Τύμφη, σε υψόμετρο 1.100 μέτρων, η Λάιστα είναι το πιο απομακρυσμένο χωριό του Ζαγορίου. Περίπου δύο ώρες οδήγησης σε δύσκολο δρόμο απαιτούνται για να φτάσει κανείς εδώ από τα Ιωάννινα.

Οι κάτοικοι τον χειμώνα ελάχιστοι. Σε αυτό το χωριό, υπό αντίξοες συνθήκες, ο Δημήτρης Τζίμας και ο γιος του Θανάσης ξεκίνησαν μόλις πέρυσι, μαζί με μια χούφτα συντοπίτες τους, να καλλιεργούν βιολογικά φασόλια γίγαντες, μια παλιά ντόπια ποικιλία.

Τα λιγοστά επικλινή στρέμματα ποτίζονται με τα κρύα νερά των πηγών των ηπειρώτικων βουνών. Τα φασόλια μαζεύονται με το χέρι, αφήνονται να ξεραθούν, καθαρίζονται σπυρί το σπυρί, απεντομώνονται σε βαθιά κατάψυξη και συσκευάζονται. Η ετήσια παραγωγή δεν ξεπερνά τα 600-700 κιλά, όμως βοηθά να παραμείνει ζωντανό ένα μικρό χωριό.

Αφράτοι, λαμπεροί, πεντανόστιμοι, οι γίγαντες Λάιστας Ζαγορίου αξίζει να γίνουν γνωστοί σε όλη τη χώρα.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΜΕΛΙΟΥ
Ανδρέας Ζαφειρόπουλος

Με τη σοφία των μελισσών


«Χρειάζεται υπομονή για όποιον ζει στο ίδιο σπίτι με έναν μελισσοκόμο, γιατί απλούστατα δεν είναι ποτέ στο σπίτι. Οπου ανθίζουν λουλούδια, εκείνος είναι ξωπίσω από τις μέλισσές του. Στην πραγματικότητα, δεν είμαστε παραγωγοί. Δεν παράγουμε μέλι· το συλλέγουμε με αγωνία και άγχος και μετά συχνά βρισκόμαστε στις συμπληγάδες των εμπόρων. Οι μέλισσες έχουν ανυπότακτη φρόνηση και φρόνιμη τρέλα. Ας μάθουμε από αυτές…».

Ο Ανδρέας Ζαφειρόπουλος δεν είχε καμία σχέση με μέλισσες. Και όμως, πριν από οκτώ χρόνια άρχισε να διαβάζει συστηματικά και να παρακολουθεί διαδικτυακά σεμινάρια.

Σύντομα αγόρασε τα δύο πρώτα μελίσσια του και… κόλλησε! Κυνηγάει την ανθοφορία από τους πορτοκαλεώνες της Ηλείας μέχρι τα βουνά της Πελοποννήσου και της Εύβοιας. Τον Μάιο μεταφέρει τις κυψέλες του στα ελατοδάση της Αχαΐας και στο Μαίναλο. Αφήνει μέλι στις κυψέλες για να τραφούν φυσικά οι μέλισσες και τις καθαρίζει με φλόγιστρο και όχι με χημικά. Το μέλι του δεν υπόκειται σε θερμική επεξεργασία. Το φετινό ελατόμελό του ξεχώρισε στην τυφλή γευσιγνωσία του «Γαστρονόμου» για τη θαυμάσια γεύση του.

ΒΡΑΒΕΙΟ «ΕΥΗ ΒΟΥΤΣΙΝΑ»
Χαρίλαος Λαζαρόπουλος

«Στραγαλατζής» από κούνια

Η αείμνηστη Εύη Βουτσινά εξυμνούσε τα αμύγδαλα από την Καβάλα και τα ξινούτσικα δαμάσκηνα από τη Σκόπελο που έβρισκε στο κατάστημά του. Είχε αδυναμία και στον τσιφτέ καβουρμά, το πιπεράτο στραγάλι του.

Στο ξηροκαρπάδικο του Χαρίλαου Λαζαρόπουλου στη Θεσσαλονίκη δεν θα δείτε αστραφτερές προθήκες. Θα βρείτε όμως εξαιρετικά προϊόντα. Η επιχείρηση δημιουργήθηκε το ’50. «Από 16 ετών είμαι στη δουλειά. Πρώτο αφεντικό μου ήταν ο πατέρας μου. Με έμαθε να σέβομαι τον πελάτη, να έχω το ήθος του εμπόρου. Σήμερα διατηρώ την ίδια αγάπη για την ποιότητα.

Το χαμόγελο των ανθρώπων που περνούν το κατώφλι του καταστήματός μας δίνει σε εμάς την ίδια χαρά», λέει ο κ. Λαζαρόπουλος, που ανέλαβε την επιχείρηση το 1986. Ξέρει τα πάντα για τους ξηρούς καρπούς και κυνηγά σε όλη τη χώρα τους καλύτερους. «Κάποιοι που έρχονταν παιδάκια κάποτε, τώρα έρχονται με τα παιδιά τους. Δύσκολο πολύ να χάσουμε πελάτη. Στον δρόμο άμα βγούμε, μας χαιρετά πολύς κόσμος…».

ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΟΙΝΟΥ
Γ. Βαλαμπούς, Απ. Θυμιόπουλος,
Αλ. Μανουσάκη, Κ. και Σ. Μποσινάκης

Το κρασί του μέλλοντος

Το φετινό βραβείο κρασιού δεν δόθηκε σε κάποιο από τα μεγάλα φαβορί ή τα ιστορικά οινοποιεία, αλλά σε εκπροσώπους της νέας γενιάς του ελληνικού αμπελώνα, πέντε ανερχόμενους οινοποιούς με μοντέρνα ματιά, σύγχρονες τεχνικές και μεθόδους καλλιέργειας και οινοποίησης, νέα στυλ κρασιών. Ο Γιάννης Βαλαμπούς, η Κατερίνα και ο Σωτήρης Μποσινάκης, ο Απόστολος Θυμιόπουλος και η Αλεξάνδρα Μανουσάκη δραστηριοποιούνται σε διαφορετικές περιοχές, έχουν τη δική τους ξεχωριστή ταυτότητα, αλλά μοιράζονται κάτι κοινό: τη δημιουργική ορμή, τη φιλοδοξία της καινοτομίας, τον εξωστρεφή προσανατολισμό. «Επιβράβευση των προσπαθειών μας είναι αυτή η διάκριση. Και τι είναι προσπάθεια, τελικά; Ο δρόμος στον οποίο καθένας από εμάς βαδίζει ακολουθώντας το πάθος του», είπε η νεαρή οινοποιός Κατερίνα Μποσινάκη, παραλαμβάνοντας το βραβείο από την Ιωάννα Μίγγου, Marketing και Communications Director της Mastercard, χορηγού των 12ων Βραβείων Ποιότητας του «Γαστρονόμου».

 

Πηγή