«Η τέχνη είναι ένα ψέμα το οποίο μας μαθαίνει να κατανοούμε την αλήθεια»
«ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ, δεν θα είχαμε τόσο έντονη την αίσθηση ότι μας λείπει (ή απλώς θα τη θεωρούσαμε δεδομένη). Αντί γι’ αυτό, βαυκαλιζόμαστε με την ιδέα της κουλτούρας, αλλά αν γνωρίζαμε την αληθινή αξία αυτής της λέξης, θα διαθέταμε και αρκετή κουλτούρα ώστε να μην της δίνουμε και τόσο πολλή σημασία.
ΕΞΙΣΟΥ ΓΕΛΟΙΟ ΘΕΩΡΩ ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ να επιβάλουμε την “κουλτούρα μας” σε άλλους, όπως όταν παινεύουμε στο μουσαφίρη τις τηγανητές πατάτες μας ή όταν τις προσφέρουμε πιεστικά στους γείτονές μας, χωρίς να μας νοιάζει αν τους αρέσουν ή αν θα τους βαρυστομαχιάσουν».
«ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΤΕΧΝΗ δεν είναι αλήθεια. Η τέχνη είναι ένα ψέμα το οποίο μας μαθαίνει να κατανοούμε την αλήθεια, τουλάχιστον εκείνη την αλήθεια την οποία εμείς (ως άνθρωποι) μπορούμε να κατανοήσουμε. Η τέχνη είναι ένα ψέμα που λέει την αλήθεια».
«ΟΛΑ ΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΚΑΘΕ ΕΠΟΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΣΤΑ! Όλα αναπαριστούν τη ζωή “με τα μάτια του καλλιτέχνη”. Όλες οι εικόνες που έχουμε για τη φύση τις χρωστάμε στους ζωγράφους. Τη βλέπουμε μέσα από τα δικά τους μάτια. Αυτό και μόνο θα έπρεπε να μας κάνει δύσπιστους».
«ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΙ με την ελευθερία. Τόσο στη ζωγραφική, όσο και αλλού. Μ’ ό,τι κι αν καταπιαστείς, καταλήγεις κάποτε αλυσοδεμένος.
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ απαιτεί να κάνεις κάτι άλλο (το απαιτεί επιτακτικά). Κι έτσι βρίσκεσαι πάλι δεμένος μ’ αλυσίδες!
ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ του Jarry: κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης αναρχικών, τους δίνεται η διαταγή: κλίνατε επί δεξιά! Επειδή όμως αυτοί είναι αναρχικοί, κλίνουν κατ’ ανάγκην επ’ αριστερά!
ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ και όταν ζωγραφίζουμε. Παίρνεις την ελευθερία και τη φυλακίζεις μέσα στην ιδέα σου: μόνο σ’ αυτήν, πουθενά αλλού. Και να που βρίσκεσαι ξανά δεμένος μ’ αλυσίδες!
ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ από ποτέ, τη στιγμή ακριβώς που νιώθουμε πιο ανελεύθεροι από ποτέ.
ΠΑΝΤΩΣ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ, όταν νομίζουμε ότι έχουμε γιγάντιες φτερούγες (οι οποίες απλώς μας εμποδίζουν στο περπάτημα). Αν υπάρχει κάποια ελευθερία σε ό,τι κάνουμε, τότε αυτή δεν είναι άλλη από το να απελευθερώνεις κάτι από μέσα σου. Αλλά ούτε κι αυτή έχει μεγάλη διάρκεια».
«ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να μένουν αδιάφοροι μπροστά σε μια διαμάχη κατά την οποία διακυβεύονται οι πιο υψηλές αξίες της ανθρωπότητας και του πολιτισμού».
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Πάμπλο Πικάσο «Σκέψεις για την τέχνη», εκδ. Printa. O Πάμπλο Πικάσο (5 Οκτωβρίου 1881 – 8 Απριλίου 1973) ήταν Ισπανός ζωγράφος, γλύπτης, χαράκτης, κεραμίστας, σκηνογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Μάλαγα και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής του στη Γαλλία. Ως ένας από τους μεγαλύτερους και πιο σημαντικούς καλλιτέχνες του 20ού αιώνα, είναι γνωστός ως συνιδρυτής του κυβισμού, για την εφεύρεση της κατασκευασμένης γλυπτικής, τη συν-εφεύρεση του κολάζ και τη σημαντική συνεισφορά του στη διαμόρφωση και εξέλιξη της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης. Λόγω της ποικιλομορφίας του, το έργο του χωρίζεται σε διαφορετικές περιόδους όπως η Μπλε ή Γαλάζια Περίοδος, η Ροζ Περίοδος, ο αναλυτικός κυβισμός και ο συνθετικός κυβισμός.
