Από τη Νικολέττα Σταμάτη
Το φιλμάκι βραβεύτηκε σε αρκετά φεστιβάλ κινηματογράφου
Το «Η Πτώση του Φλόυντ» (Fallin’ Floyd) είναι μία ολλανδική ταινία μικρού μήκους, που καταφέρνει να απεικονίσει πλήρως το πώς είναι να ζεις με κατάθλιψη, χωρίς να χρησιμοποιεί ούτε μία λέξη. Στην βραβευμένη από πολλά φεστιβάλ κινηματογράφου παγκοσμίως ταινία (Ολλανδία, Ιταλία, Βοσνία – Ερζεγοβίνη, Κροατία, Βουλγαρία), την οποία σκηνοθέτησαν οι Albert ‘t Hooft και Paco Vink, παρακολουθούμε τον πρωταγωνιστή από τις προ της κατάθλιψης μέρες του έως την ζωή του μέσα σε αυτήν και μέχρι την ανάκαμψη του.
Ο ευδιάθετος μουσικός Φλόυντ ζει χαρούμενα και αισιόδοξα μέχρι την στιγμή που η γυναίκα που αγαπάει τον απορρίπτει για έναν άλλον άνδρα. Από εκείνη τη στιγμή αρχίζει η «πτώση» του προς την κατάθλιψη, η οποία στέκεται συνεχώς δίπλα του με τι μορφή ενός τέρατος που μέρα με τη μέρα μεγαλώνει όλο και περισσότερο. Ο πρωταγωνιστής «αφήνει» τον εαυτό του, παρατάει την μουσική για μία πιο συμβατική δουλειά, κάνει παρέα μόνο με το «τέρας» του και αρχίζει να πίνει και να μεθάει όλο και πιο συχνά, με αποτέλεσμα να κινδυνέψει να χάσει μέχρι και τη ζωή του, λόγω ενός αυτοκινητιστικού ατυχήματος.
Η επιθανάτια εμπειρία του τον οδηγεί στο να ζητήσει βοήθεια από έναν ψυχοθεραπευτή. Αν και στην αρχή η διαδικασία φαίνεται να είναι δύσκολη και να μην λειτουργεί για τον Φλόυντ, παρακολουθούμε ότι σταδιακά η «πτώση» του ανακόπτεται και η κατάσταση του βελτιώνεται με τον ίδιο να βρίσκει το χαμόγελο του, να επιστρέφει στην μουσική και να δείχνει έτοιμος να ερωτευτεί ξανά, ενώ το «τέρας» που τον συνόδευε όλο και μικραίνει, ώστε στο τέλος να εξαφανιστεί εντελώς.
