Ο Θουκυδίδης Παπαγεωργίου, ιδιοκτήτης του ομώνυμου ξενώνα στο Καπέσοβο, εφαρμόζει τον αγροτουρισμό στην πράξη, προσκαλώντας τους φιλοξενουμένους του να συμμετάσχουν στις διαδικασίες της αγροτικής παραγωγής, να δοκιμάσουν τοπικά προϊόντα και να ανακαλύψουν τα μονοπάτια και τη φιλοσοφία ζωής των χωριών του Ζαγορίου.
Από την Ισαβέλλα Ζαμπετάκη
Φωτογραφία: Νίκος Κόκκας
Πότε αρχίσατε να περπατάτε τα μονοπάτια του Ζαγορίου;
Συνήθως οι ντόπιοι γνωρίζουμε καλά τον τόπο μας, αλλά δεν βγαίνουμε να τον εξερευνήσουμε χωρίς λόγο. Στην περίπτωσή μου, κάποιες συγκυρίες στάθηκαν αφορμή να περπατήσω παλιά μονοπάτια για αναψυχή. Και μετά ακολούθησαν βήμα βήμα μια σειρά από ευνοϊκές εξελίξεις: η βελτίωση της βατότητάς τους, η σήμανση και η ξενάγηση επισκεπτών που ενδιαφέρονται να τα ανακαλύψουν. Σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Καπέσοβου «Αλέξης Νούτσος», διοργανώνουμε κάθε Αύγουστο μικρές και μεγάλες πεζοπορίες στα μονοπάτια του Καπέσοβου, τα «Γκιζερήματα», όπως λέγονται στην ντοπιολαλιά του χωριού. Τα μονοπάτια ξεκίνησαν να αποκτούν τη δική τους ζωή και να προσελκύουν κοινό από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Κάπως έτσι προέκυψε και η ιδέα για τη θέσπιση του Μαραθωνίου Ορεινού Τρεξίματος. Κι από εκεί που το καλοκαίρι ήταν νεκρή περίοδος για το Ζαγόρι, τώρα αποτελεί τη «χρυσή» του εποχή.
Η βράβευσή σας στα Tourism Awards 2018 αφορά την προσφορά σας στον αγροτουρισμό. Πώς εντάσσονται τα μονοπάτια στο ευρύτερο αυτό πλαίσιο;
Τον αγροτουρισμό στο Καπέσοβο τον αντιλαμβανόμαστε σαν μια διαδικασία μύησης του επισκέπτη στον αγρό – που όμως δεν τον νοούμε σαν ένα κομμάτι γης κάποιων στρεμμάτων, περιφραγμένο. Αγρός είναι ολόκληρη η ζαγορίσια γη, που είναι τόσο παράξενα όμορφη, τόσο φτωχή, τόσο ιδιόμορφη. Και είναι αυτονόητο ότι ο τουρίστας θα εμπλακεί στην αγροτική παραγωγή είτε παρακολουθώντας τις διαδικασίες της, είτε συμμετέχοντας σε αυτές, είτε δοκιμάζοντας τα προϊόντα, είτε αγοράζοντάς τα. Οι φιλοξενούμενοι που καταλύουν στον ξενώνα μας –και όχι μόνο αυτοί– επισκέπτονται το αμπέλι μας, τις καλλιέργειες κηπευτικών, αρωματικών, οπωροφόρων και ρόδων. Βοηθάνε στον τρύγο, μαζεύουν φασολάκια, συμμετέχουν στην απόσταξη του τσίπουρου και γεύονται τα παραπάνω στο εστιατόριο. Στη Στέρνα, το μαγαζάκι μας στην πλατεία του χωριού, μπορούν κιόλας να αγοράσουν τα προϊόντα που γνώρισαν και γεύτηκαν. Με τα παλιά μονοπάτια, όμως, που αναδείξαμε γύρω από το χωριό και στην ευρύτερη περιοχή, και την ενημέρωση που παρέχουμε στο κοινό, του δίνουμε τη δυνατότητα να «μυηθεί» στον τόπο. Τα μονοπάτια στο Ζαγόρι είναι ένα κανάλι επικοινωνίας, ποτισμένο με πολύ ιδρώτα απ’ όλους όσοι αγωνίστηκαν για να κερδίσουν το βιος τους σ’ ετούτη τη γη. Τα «Γκιζερήματα» αποτελούν, λοιπόν, μια μορφή πατριδογνωσίας και –για τον συνειδητοποιημένο πεζοπόρο– εμπειρία ζωής.
Τι «μονοπάτι» ανάπτυξης θα θέλατε να ακολουθήσει το Ζαγόρι;
Με τη ραγδαία εξέλιξη των τελευταίων τριών χρόνων, εκτιμώ ότι στο Ζαγόρι δεν έχουμε οικονομική κρίση. Υπάρχει μεγάλη επισκεψιμότητα και ο κόσμος έρχεται πια συνειδητοποιημένα. Θα ήταν ωραίο να βλέπαμε την ευνοϊκή αυτή συνθήκη ως αφορμή για περαιτέρω ανάδειξη της περιοχής. Πολύ σημαντική θα ήταν, για παράδειγμα, η συντήρηση της Πασχάλειου Σχολής, που βρίσκεται στο Καπέσοβο και στην οποία σώζεται ένα από τα λιγοστά αντίτυπα της Χάρτας του Ρήγα -Φεραίου, ώστε να μπορέσει να ανοίξει και πάλι τις πόρτες της στο κοινό, δίνοντας το δικαίωμα πρόσβασης σε αυτό το κειμήλιο παγκόσμιας κληρονομιάς.
