Αλέξανδρος Τσούτης: Ανεξάρτητος ταξιδιώτης

Από την Αλεξάνδρα Τζαβέλλα

Όταν ο Αλέξανδρος Τσούτης παίρνει άδεια από τη διαφημιστική εταιρεία όπου εργάζεται, μπορεί να κοιμάται σε μια αιώρα στη ζούγκλα του Αμαζονίου, να συμμετέχει σε φεστιβάλ κροκόδειλου στην Παπούα Νέα Γουινέα, να κάνει τριήμερη πεζοπορία στα λασπώδη ανηφορικά μονοπάτια του Λάος, να τρέχει κυνηγημένος από έναν ελέφαντα στη Ζιμπάμπουε. Το πάθος του για τα ταξίδια εκτός Ευρώπης ξύπνησε το 2006 και μέχρι σήμερα τον οδήγησε σε περισσότερες από 60 χώρες, ενώ φωτογραφίες του έχουν δημοσιευτεί στη διαδικτυακή έκδοση του National Geographic. Μοιράστηκε μαζί μας εικόνες και εμπειρίες και είδαμε πόσο συναρπαστικός είναι ο κόσμος μέσα από τα μάτια ενός ανεξάρτητου ταξιδιώτη που ταξιδεύει με συνοδοιπόρους φίλους και πάντα low budget.

Ποια είναι η πιο δυνατή ανάμνηση από τα ταξίδια σας που σας έρχεται αυτή τη στιγμή στο μυαλό;

Η πτήση με τοπικό αεροπλάνο πάνω από το Δέλτα του Οκαβάνγκο, του ποταμού που καταπίνει η έρημος Καλαχάρι στην Μποτσουάνα. Και μια δεύτερη στη Βραζιλία, όπου προσλάβαμε οδηγό και μας πήγε με βάρκα τρεις ώρες μακριά από το Μανάους, στη ζούγκλα του Αμαζονίου. Στήσαμε αιώρες, απλώσαμε μια κουνουπιέρα και περάσαμε τη νύχτα εκεί. Ζώο δεν μας πλησίασε κανένα. Δεν είχαν την όρεξή μας, ήθελαν την ησυχία τους.

Γιατί εξωτικοί προορισμοί και όχι Ευρώπη;

Η Ευρώπη έχει ομορφιά και πολιτισμό, αλλά είναι λίγο-πολύ αναμενόμενη και σε πολλές περιπτώσεις μονότονη. Ωραία τα μνημεία, αλλά ταξίδι για μένα σημαίνει τροπική ζέστη, σκόνη, υγρασία, υπαίθριες αγορές, απλοί ρυθμοί ζωής. Δικός μου προορισμός δεν είναι ο τόπος, αλλά ο άνθρωπος. Η αναζήτησή μου αφορά την αυθεντικότητά του και την όσο το δυνατόν μικρότερη επιρροή του από τη δυτικοποίηση.

img_8497
Ταξιδεύετε πάντα μόνος;

Ταξιδεύω πάντα με φίλους. Είναι ωραίο να μοιράζεσαι μοναδικές εμπειρίες, δυσκολίες, φόβους, έξοδα. Είμαστε μια σταθερή παρέα, κάποιοι γνωριστήκαμε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού. Γυρίζουμε τον κόσμο low budget και πάντα ανεξάρτητα, διότι δεν μας αρέσει να έχουμε καθορισμένο πρόγραμμα. Διαβάζω, προετοιμάζομαι, ενημερώνομαι για τα πρόσφατα νέα, ξέρω πού να πάω και τι να αποφύγω. Κάνω σοβαρή έρευνα πριν φύγω. Άλλωστε, το μισό ταξίδι είναι να ονειρεύεσαι τι θα δεις.

Σε ποια μέρη θα θέλατε να επιστρέψετε;

Δεν επιστρέφω σε μέρη που έχω επισκεφτεί. Εξαίρεση είναι η Βενεζουέλα, το δεύτερο μεγάλο ταξίδι που έκανα και μου άνοιξε την όρεξη για τα υπόλοιπα. Θα ήθελα, όταν λήξει ο πόλεμος στην Υεμένη, να ξαναπάω. Είναι μαγικό μέρος, οι άνθρωποι είναι απλοί και δοτικοί, η αρχιτεκτονική εντυπωσιακή με πλίνθινα σπίτια και παράθυρα σαν κεντήματα. Κρυφός πόθος είναι το Αφγανιστάν και το Πακιστάν.

Ποιο θεωρείτε το καλύτερο κομμάτι του ταξιδιού;

Τη στιγμή που φεύγεις για το σχεδόν ανεξερεύνητο, το λιγότερο περπατημένο μονοπάτι.

Το οποίο οδηγεί πού;

Στην ουσία. Σε φυλές που ζουν απομονωμένες στα βουνά του Λάος, στα σύνορα με την Κίνα. Όταν πήγαμε, ανακαλύψαμε ότι δεν είχαν δει Δυτικό για 7-8 χρόνια. Τους φαινόμασταν σαν εξωγήινοι. Σε φανταστικές πεζοπορίες στο Μάλι, σε απομακρυσμένα χωριά στη Βιρμανία. Αφήνεις τα πράγματά σου στο ξενοδοχείο και φεύγεις μόνο με ένα backpack. Βρίσκεις έναν ντόπιο οδηγό που ξέρει τη γλώσσα και τον δρόμο και δεν σε νοιάζει αν για μια-δυο μέρες διανυκτερεύσεις σε ένα σπιτάκι με χωμάτινο πάτωμα, χωρίς τουαλέτα.

_mg_7939
Κυνηγάτε την περιπέτεια;

Μπορεί να σε παρασύρει η διάθεση και να γίνεις επιπόλαιος: να βρεθείς, για παράδειγμα, πεζός στο εθνικό πάρκο Mana Pools στη Ζιμπάμπουε ψάχνοντας για λιοντάρια. Ευτυχώς δεν τα βρήκαμε. Όμως, με κυνήγησε ένας ελέφαντας και ήταν η πιο τρομακτική στιγμή που έχω ζήσει ποτέ. Πλησίασα να τον φωτογραφίσω και εξαγριώθηκε, παραλίγο να κάνει χαλκομανία και εμένα και το αυτοκίνητο. Γενικά, στα εξωτικά μέρη η περιπέτεια σου προσφέρεται και χωρίς να τη ζητήσεις. Η μετακίνηση, η διαμονή και οι δραστηριότητες σε αυτές τις χώρες είναι συνήθως περιπέτεια από μόνες τους. Πέντε φορές πάθαμε λάστιχο στη Μαδαγασκάρη, στη μέση του πουθενά. Διασχίζαμε την Μπουρκίνα Φάσο με το νυχτερινό λεωφορείο και έμεινε από καύσιμα, έπρεπε να περιμένουμε να ξημερώσει για ανεφοδιασμό.

Γράφετε στο site σας tripinpictures.com: «Να νιώθεις φίλος σε τόπους μακρινούς και ξένος στην ίδια σου τη γειτονιά». Έτσι αισθάνεστε;

Ήταν ο υπότιτλος που πλαισίωσε τη δεύτερη φωτογραφική μου έκθεση με τίτλο «Ξένος» τον Ιανουάριο του 2017. Αναρωτιέμαι συχνά πώς είναι δυνατόν να νιώθουμε τόσο οικεία στις εσχατιές της Γης, όπου οι άνθρωποι είναι τόσο φιλικοί, ενώ στην ίδια μας τη γειτονιά είμαστε τόσο αποξενωμένοι.

Πώς σας αντιμετωπίζουν οι ντόπιοι όταν σηκώνετε κάμερα; Διστάσατε ποτέ;

Δεν διστάζω, αλλά σέβομαι. Κάποιοι λαοί δεν είναι εξοικειωμένοι με την κάμερα, όπως στη Ζιμπάμπουε, ενώ άλλοι το θεωρούν τιμή και σ’ το ζητούν, όπως στην Παπούα Νέα Γουινέα. Γενικά χρειάζεται ανθρώπινη προσέγγιση, κουβέντα, χαμόγελο και πλάκα για να σπάσει ο πάγος. Δεν εισβάλλεις με αγένεια στον χώρο τους να «αρπάξεις» την εικόνα τους. Συχνά αρκεί να παίξεις με τα παιδάκια, να δουν το πρόσωπό τους στην οθόνη μαγεμένα. Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι το βάρος του φωτογραφικού εξοπλισμού. Ακόμα και το ένα κιλό παραπάνω έχει δραματική επίδραση πάνω σου σε κάποιες πολύ απαιτητικές πεζοπορικές διαδρομές.

Πού θα στέλνατε κάποιον για το πρώτο του εξωτικό ταξίδι;

Στη Νοτιοανατολική Ασία: Ταϊλάνδη, Βιετνάμ, Καμπότζη, Βιρμανία. Είναι εύκολα ταξίδια, οικονομικά –μπορείς να βρεις εισιτήριο ακόμα και με 600 ευρώ– και είναι μέρη με εντυπωσιακό πολιτισμό.

img_6836

Πείτε μας πόσο χρόνο αφιερώνετε σε κάθε ταξίδι, πότε κάνετε τις κρατήσεις, ποια λάθη αποφεύγετε;

Κάνω περίπου τρία ταξίδια τον χρόνο: Αύγουστο, Χριστούγεννα και Πάσχα. Μοιράζω τις 25 εργάσιμες ημέρες της άδειας μου, ώστε κάθε ταξίδι να διαρκεί περίπου 12 ημέρες. Αεροπορικά εισιτήρια κλείνω συνήθως έναν μήνα πριν. Η ανεύρεση χαμηλών τιμών είναι κάτι ρευστό και απαιτεί ευφάνταστους συνδυασμούς ενδιάμεσων στάσεων.

Η προετοιμασία μου πλέον δεν περιλαμβάνει κρατήσεις ξενοδοχείων, πέραν της πρώτης ημέρας, ούτε αυστηρό, δεσμευτικό πρόγραμμα. Αφήνω χώρο για αυτοσχεδιασμό. Υπάρχει πάντα μια βασική διαδρομή στο πλάνο, η οποία μπορεί να αλλάξει, σίγουρα όμως πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι την ημερομηνία της πτήσης επιστροφής.

Ποια είναι τα πιο ασυνήθιστα μέρη που έχει τύχει να διανυκτερεύσετε;

Έχω μείνει σε κάθε είδους κατάλυμα. Από μικρά αρχοντικά στο Μαρόκο, στην Υεμένη, στην Ινδία μέχρι σε πάμφθηνη σκηνή περιτριγυρισμένη από άγρια ζώα στη Ζιμπάμπουε. Στο Λάος έχω κοιμηθεί σε πάτωμα χωμάτινο, στην Παπούα κοιμηθήκαμε σε μια πλωτή παροπλισμένη κλινική! Ήταν φανταστικά! Μας πήρε η νύχτα όταν επισκεφτήκαμε τις αρχαίες πυραμίδες της Νερόης στο Σουδάν και δεν ρισκάραμε την επιστροφή. Κοιμηθήκαμε στον αρχαιολογικό χώρο, με θέα τα αστέρια.

Θεωρείτε ότι μπορεί οποιοσδήποτε να κάνει ένα εξωτικό ταξίδι;

Παρόλο που οι οικονομικές συγκυρίες έχουν περιορίσει πολύ τις δυνατότητές μας, το ανεξάρτητο ταξίδι δεν είναι άπιαστο όνειρο. Για δύο εβδομάδες χρειάζεσαι περίπου 1.300 ευρώ μαζί με τα εισιτήρια, για τρεις περίπου 2.000 ευρώ. Αν είσαι διατεθειμένος να θυσιάσεις στο ταξίδι ανέσεις και πολυτέλειες, να μείνεις σε απλά καταλύματα, να τρως ό,τι και οι ντόπιοι, να μετακινείσαι με δημόσια μέσα μεταφοράς, να ψάχνεις φθηνές πτήσεις χωρίς συγκεκριμένο προορισμό και σε μέρη με χαμηλό κόστος ζωής, μπορείς να το κατακτήσεις. Και, φυσικά, αν μπορείς να ζήσεις τον υπόλοιπο χρόνο με λιγότερες εξόδους σε εστιατόρια και μπαράκια και με λιγότερα περιττά καταναλωτικά αγαθά.

_mg_4822

Πηγή