Μεγάλη έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε τρεις χώρες -Ισπανία, Κολομβία και Ουγκάντα- από τη φιλανθρωπική ΜΚΟ Plan International, που έχει έδρα το Λονδίνο, αποδεικνύει ότι η βία εις βάρος των κοριτσιών θεωρείται «αποδεκτή» αλλά και «δεδομένη» λόγω φύλου.
Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε με συνεντεύξεις 301 αγοριών και κοριτσιών στις παραπάνω χώρες, φέρνει ξανά στο φως πρακτικές όπως: κορίτσια που εξαναγκάζονται να έχουν ερωτικές συνευρέσεις με αντάλλαγμα σχολικά βιβλία, ανήλικες που υποχρεώνονται να παντρευτούν χωρίς να το θέλουν, βιασμούς κ.λπ.
Η επικεφαλής της Plan International Αν-Μπριγκίτε Άλμπρεκτσεν, αναφέρει ότι «οι τρομακτικές μαρτυρίες των κοριτσιών αποκαλύπτουν ότι σχεδόν η κάθε εμπειρία τους -είτε στο σπίτι, είτε στο σχολείο, είτε στα δημόσια μέσα μεταφοράς ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης- τους υπενθυμίζει ότι είναι κατώτερα των αγοριών».
«Η βία, συγκεκριμένα, κρίνεται ως τόσο φυσιολογική ώστε κάποια κορίτσια να τη θεωρούν συνοδευτικό του φύλου τους», αναφέρει.
Βάσει στοιχείων των Ηνωμένων Εθνών, ένα τρίτο όλων των γυναικών υφίστανται σωματική ή σεξουαλική βία κάποια στιγμή στη ζωή τους. Μια στις πέντε θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού, ενώ τα υψηλά ποσοστά δολοφονιών και ενδοοικογενειακής βίας μαστίζουν πολλές χώρες.
Όπως διαπιστώνεται στη μελέτη της Plan International, οι διακρίσεις με βάση το φύλο ξεκινούν από το σπίτι, όπου οι προσδοκίες για τη συμπεριφορά των κοριτσιών ενισχύονται από τους γονείς τους, τους αδελφούς τους και τον ευρύτερο οικογενειακό κύκλο.
Πράγμα που σημαίνει ότι τα κορίτσια είναι υπεύθυνα για τις περισσότερες οικιακές εργασίες και για τη φροντίδα, ενώ η βία, περιλαμβανομένης της σεξουαλικής βίας, παραβλέπεται.
Όπως τονίζεται, η ανισότητα των φύλων βασίζεται σε παραδοσιακές απόψεις μισογυνισμού, σύμφωνα με τις οποίες τα κορίτσια είναι κατώτερα και λιγότερο ικανά από τα αγόρια και στις τρεις χώρες όπου πραγματοποιήθηκε η έρευνα.
«Αυτή η βαθιά ριζωμένη προκατάληψη που θέλει τις γυναίκες και τα κορίτσια να θεωρούνται κατώτερα είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για τον τερματισμό της ανισότητας», αναφέρει η έκθεση.
Ως συνέπεια, πολύ συχνά τα κορίτσια έχουν ελάχιστο ή καθόλου λόγο στο πότε και με ποιον θα παντρευτούν ή στο αν θα πάνε στο σχολείο, ενώ τα σώματά τους και η σεξουαλικότητά τους τυγχάνουν μεταχείρισης «προϊόντων προς ανταλλαγή».
Στην Ουγκάντα η ανέχεια μπορεί να οδηγήσει τα κορίτσια στο σεξ με μεγαλύτερα αγόρια και αντάλλαγμα βασικά είδη καθημερινής χρήσης: από προϊόντα προσωπικής υγιεινής έως τα δίδακτρα του σχολείου, ώστε να μπορέσουν να συνεχίσουν τα μαθήματα.
Σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης, «το κλειδί της ισότητας είναι να αντικρούσουμε την ευρεία αντίληψη ότι τα κορίτσια αξίζουν λιγότερο από τα αγόρια», αναφέρεται.
Ωστόσο, διαπιστώνεται ότι στην Ουγκάντα και την Κολομβία τα κορίτσια δεν θεωρούν πλέον τους εαυτούς τους αποκλειστικά υπεύθυνους για την προώθηση της ισότητας των φύλων.
Όλο και συχνότερα αναζητούν «συμμάχους», όπως αρχηγούς της κοινότητας, δημάρχους, δασκάλους και αγόρια για να αλλάξουν τις κοινωνικές νόρμες.
«Αυτή είναι μια σαφής αλλαγή σε σχέση με αποδείξεις που συλλέχθηκαν σε προηγούμενη έρευνα όταν είχε θεωρηθεί ότι η αλλαγή ήταν κατά πολύ ευθύνη των κοριτσιών και των μητέρων τους», τονίζεται.
Κεντρική φωτογραφία: Οι διακρίσεις με βάση το φύλο ξεκινούν από το σπίτι, όπου οι προσδοκίες για τη συμπεριφορά των κοριτσιών ενισχύονται από τους γονείς τους, τους αδελφούς τους και τον ευρύτερο οικογενειακό κύκλο |Dreamstime
