Από την Αλεξάνδρα Τζαβέλλα
«Το ελληνικό καλοκαίρι σημαίνει για μένα ευτυχία», λέει στα ελληνικά η Μαργκαρίτα Μπίντσεν με έντονη προφορά που μαρτυρεί την ξένη καταγωγή της. Είναι 61 ετών, ζει κοντά στο Ντίσελντορφ και τα τελευταία 37 χρόνια έχει επισκεφτεί την Ελλάδα για διακοπές 54 φορές. Ταξιδεύοντας ανεξάρτητα και όχι σε γκρουπ, γνώρισε πολλά νησιά πριν αναπτυχθούν τουριστικά και τα αγάπησε τόσο, που έμαθε ελληνικά για να μπορεί να συνεννοείται με τους ντόπιους όταν επιστρέφει. Σε ένα διάλειμμα από το φετινό οδοιπορικό της στη νότια Κρήτη μοιράστηκε μαζί μας εμπειρίες περασμένων ετών από τον αγαπημένο της τόπο, τις Κυκλάδες, και περιέγραψε πώς βίωσε την τουριστική ανάπτυξη.
Ποια ήταν η αφορμή για να μάθετε ελληνικά;
Η Μαργαρίτα, την οποία γνώρισα στις διακοπές μου στη Σαντορίνη το 1991. Περιπλανώμενοι στο νησί, σταματήσαμε για να φωτογραφίσουμε έναν κήπο. Eκείνη εμφανίστηκε στην αυλή και μας είπε στα ελληνικά: «Ελάτε μέσα». Μόλις μπήκαμε, είδαμε ένα κρεβάτι όπου ήταν ξαπλωμένος ο άρρωστος σύζυγός της. Μας πρόσφερε καφέ, γλυκά και μέσα από φωτογραφίες μάς διηγήθηκε τη ζωή τους. Είχαμε χαρεί που είμαστε συνονόματες. Έμαθα ελληνικά για να μπορώ να συνεννοούμαι με ανθρώπους σαν τη Μαργαρίτα.
Πότε ήρθατε πρώτη φορά στην Ελλάδα;
Το πρώτο μου ταξίδι ήταν στη Ρόδο το 1980. Από τότε έχω έρθει 54 φορές. Παλιά ερχόμουν δύο φορές, τώρα όμως κάνω οικονομία για να έρθω μία, συνήθως στο τέλος της άνοιξης. Λατρεύω την πεζοπορία και προτιμώ τα μικρά νησιά, γιατί δεν χρειάζομαι αυτοκίνητο.
Πόσα νησιά έχετε επισκεφτεί και ποια αγαπήσατε περισσότερο;
Έχω επισκεφτεί 33 νησιά, πιο συχνά όμως πηγαίνω στη Μήλο και στην Κάλυμνο, ενώ τακτικά επισκέπτομαι και την Αμοργό. Έχω μια ιδιαίτερη προτίμηση σε αυτά και ο λόγος είναι το συναίσθημα που προκαλούν. Το νιώθω με τον ερχομό μου στο λιμάνι. Όταν σε ελκύει τόσο δυνατά ένας τόπος, είναι σαν να αφομοιώνεσαι. Η Ελλάδα είναι για μένα δεύτερη πατρίδα.
Ποιες αναμνήσεις από το ελληνικό καλοκαίρι σάς συντροφεύουν τον χειμώνα στη Γερμανία;
Σκέφτομαι κάποιο ταβερνάκι σε ένα μικρό λιμάνι, περιπλανιέμαι νοερά στα βουνά και στην πανέμορφη κυκλαδίτικη φύση, μυρίζω τα αρωματικά φυτά, ακούω τις καμπάνες στις εκκλησίες να χτυπούν και παραδοσιακή μουσική και αρχίζω να προγραμαμτίζω το επόμενο ταξίδι, γιατί ανυπομονώ για τη στιγμή που θα τα ζήσω ξανά όλα αυτά.
Οι σχέσεις Ελλάδας-Γερμανίας ήταν σε ένταση τα τελευταία χρόνια. Εσάς σας επηρέασε το βαρύ κλίμα που επικρατούσε, κυρίως στις αρχές της οικονομικής κρίσης;
Αρκετές φορές προσπάθησα να μπω στη θέση των Ελλήνων, προσπαθούσα να φανταστώ τι θα έκανα αν είχα γεννηθεί σε αυτή την κατάσταση. Όμως η κρίση στη σχέση των δύο χωρών δεν άλλαξε καθόλου τις ταξιδιωτικές προτιμήσεις μου. Ξέρετε γιατί; Διότι ο τόπος και οι άνθρωποι παρέμειναν ίδιοι. Το ελληνικό καλοκαίρι σημαίνει για μένα ευτυχία.
Πώς βιώσατε την τουριστική ανάπτυξη στα νησιά τις τελευταίες δεκαετίες;
Το μέλλον της Ελλάδας είναι ο τουρισμός. Μέσα από όλα αυτά τα ταξίδια έχω δει με τα μάτια μου την εξέλιξη. Είδα πώς ένα παρθένο νησί με αγροτική ζωή έγινε προορισμός για οργανωμένα τουριστικά πακέτα. Πάντως, η τουριστική ανάπτυξη ποικίλλει από νησί σε νησί. Τα λιγότερο ανεπτυγμένα νησιά έχουν τώρα την ευκαιρία να προσφέρουν κάτι ξεχωριστό στον ελληνικό τουρισμό, καθώς δεν έχει αλλοιωθεί ο χαρακτήρας τους και οι άνθρωποί τους είναι πιο συνειδητοποιημένοι.
Τι θεωρείτε λάθος; Πείτε μας παραδείγματα. Εσείς τι θα αλλάζατε και τι θα διατηρούσατε αναλλοίωτο;
Λυπάμαι πολύ όταν ένας τόπος χάνει την αυθεντικότητά του για να εξυπηρετηθεί το εμπόριο, όταν επωφελούνται μόνο λίγοι. Με θλίβει όταν η φύση καταστρέφεται χωρίς έλεγχο και σε ένα νησάκι βλέπεις μια οικοδομική έκρηξη, με δρόμους και σπίτια να χτίζονται συνεχώς. Όταν γίνονται έργα που είναι καταδικασμένα σε αποτυχία, όταν βλέπω αυτά τα μοντέρνα ερείπια που καταστρέφουν το τοπίο. Δεν χρειάζεται κάθε νησί αεροδρόμιο και μαρίνα… Όμως, κάθε ελληνικό νησί είναι ξεχωριστό. Μου αρέσει όταν οι άνθρωποι αναδεικνύουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του τόπου τους και τα ενσωματώνουν στον τουρισμό. Όταν ένα νησί έχει λίγες παραλίες αλλά υπέροχα χωριά ή συγκλονιστικό τοπίο με παλιά μονοπάτια, τότε πρέπει να στοχεύσει σε φυσιολάτρες και σε πεζοπόρους.
Γιατί επιστρέφετε στις Κυκλάδες;
Συγκεκριμένα στις Μικρές Κυκλάδες, αυτές είναι η αδυναμία μου. Σέβομαι το πλήρωμα του «Σκοπελίτη», γιατί διασφαλίζει τη διασύνδεση με τα απομακρυσμένα νησιά. Θαυμάζω την κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική. Λατρεύω τη μουσική, τον χορό που δείχνει την ψυχή των ανθρώπων, της χώρας και τις παραδόσεις. Καθένα από τα νησιά είναι ένα διαφορετικό σύμπαν.
