Αφιέρωσε μία δεκαετία σχεδόν στο μεγαλύτερο εργοτάξιο της πρωτεύουσας, φωτογραφίζοντάς το μέρα και νύχτα, χειμώνα-καλοκαίρι, μόνος ή μέσα σε πλήθος εργατών. Ο Γιώργης Γερόλυμπος, από τους πιο σημαντικούς δημιουργούς της γενιάς του, συνδέθηκε με το πιο φιλόδοξο μνημείο της χώρας, καταγράφοντας στο φακό την εξέλιξη του κέντρου «Σταύρος Νιάρχος», από το θεμέλιο λίθο έως την ολοκλήρωσή του.
Σήμερα, το σπουδαίο αρχιτεκτόνημα ανάμεσα στην Αθήνα και το λιμάνι του Πειραιά, αποκαλύπτεται μέσα από τις σελίδες ενός λευκώματος, που φέρει την ξεχωριστή σφραγίδα των εκδόσεων Yale. Μέσα από τις φωτογραφίες του Γερόλυμπου ξετυλίγεται το αφήγημα μιας μνημειακής αρχιτεκτονικής στις ενδιάμεσες χρονικές στιγμές της, ένα μοναδικό ντοκουμέντο που βγάζει τις στιγμές αυτές από τη λήθη. Πιο σημαντικό ακόμη, είναι ότι οι εικόνες του λειτουργούν ως αυτόνομα εικαστικά γεγονότα, ονειρικές περιπλανήσεις που ανοίγουν το βλέμμα του αναγνώστη, πέρα ακόμη κι από το ίδιο το μνημείο.
Σε μιαν αντίστροφη διαδρομή, – όχι του μνημείου, αλλά του δημιουργού -, ο φωτογράφος Γιώργης Γερόλυμπος συστήνεται σε α’ ενικό, με μια σειρά από φωτογραφίες που μαρτυρούν μια τόσο γόνιμη διαδρομή. 
Yiorgis Yerolymbos
Με αυτή τη φωτογραφία έγινα φωτογράφος. Τραβήχθηκε στη Γαλλία κατά την περίοδο του προγράμματος Erasmus. Έως τότε, ήμουν καλός φοιτητής αλλά κακός φωτογράφος, στη Γαλλία απελευθερώθηκα και ξεκίνησα να φωτογραφίζω για μένα. (1995) 
Yiorgis Yerolymbos
Η διπλωματική μου εργασία πάνω στην αρχιτεκτονική του Κυριάκου Κρόκου στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού στη Θεσσαλονίκη. Αρχίζω να καταλαβαίνω την αρχιτεκτονική φωτογραφία ως ένα κυνήγι του φωτός: κάθε σημείο ενός κτιρίου έχει τη στιγμή του και μετά αποσύρεται για να έρθει στη θέση του πρωταγωνιστή το επόμενο. (1996)
Yiorgis Yerolymbos
Περπατώ στις ακτές της Αγγλίας, ψάχνοντας το ανθρώπινο ίχνος στο τοπίο. Έφτανα πάντα αργά, μερικές φορές ώρες αργότερα, άλλες φορές χρόνια μετά. Ανασυνέθετα τις ιστορίες από τα κομμάτια που έβρισκα επί τόπου, σαν παθιασμένος συλλέκτης με ανιχνευτή μετάλλων σε παραλία. (1998) 
Yiorgis Yerolymbos
Φωτογραφίζω την κατασκευή της Εγνατίας οδού για τέσσερα χρόνια ταξιδεύοντας σε όλο το μήκος της ξανά και ξανά. Βλέπω ένα τοπίο εν τη γενέσει του, είμαι για πρώτη φορά προνομιακός θεατής ενός κλειστού κόσμου. (2004) 
Yiorgis Yerolymbos
Μετά από χρόνια στο εξωτερικό ή σε εργοτάξια μεγάλων τεχνικών έργων, μου λείπει πολύ η θάλασσα, ο ανοικτός ορίζοντας και η γαλήνη της. Πέραν μιας απόστασης από τις ακτές, οι συνθήκες γράφουν, ότι η θάλασσα ανήκει σε αυτόν που την ταξιδεύει. Έστω μόνο με το βλέμμα του. (2000- έως σήμερα)
Yiorgis Yerolymbos
“Eκεί που ζεις είναι πιο σημαντικός τόπος από εκεί που επισκέπτεσαι” γράφει o Frank Gohlke. H πόλη είναι ο κοινός μας τόπος, περπατούμε μόνοι κι όμως βρισκόμαστε εκεί όλοι μαζί. Ότι και αν πιστεύει ο καθένας για την πόλη, είμαστε όλοι υπεύθυνοι για αυτήν, η μορφή της είναι αποτέλεσμα της συμπεριφοράς μας. (2006) 
Yiorgis Yerolymbos
Μεγαλώνω και κοιτάζω το κτισμένο περιβάλλον όλο και πιο σύνθετα. Ελπίδα, προσμονή, αλλά και αγωνία να κατορθώσει να ισορροπήσει κανείς ανάμεσα στην σύλληψη της αύρας της στιγμής και την ερμηνεία της αύρας του χώρου. (2007) 
Yiorgis Yerolymbos
Οδηγώ από τη μία άκτη των Ηνωμένων Πολιτειών έως την άλλη και πίσω. Οδηγώντας μόνος μέσα στο τοπίο, ο χρόνος διαστέλλεται, γίνεσαι είτε η φωνή και ο αντίλογος μαζί, είτε η σιωπή. Είσαι εκεί γιατί εσύ σε πήγες, φτάνεις εκεί που πας όσο αργά ή γρήγορα εσύ αντέχεις να οδηγείς. Απέχεις από το σπίτι σου όσο εσύ σε απομακρύνεις. (2008) 
Yiorgis Yerolymbos
Εδώ και χρόνια, ο θυμός εναλλάσσεται με τη θλίψη, η ντροπή με τον φόβο, η καταστροφή με το κενό. Τα τοπία αυτά είναι τοπία μιας χώρας υπό τη συνεχή αγωνία πτώχευσης, οικονομικής αλλά και ηθικής. Ταυτόχρονα, είναι τοπία επιστροφής στα ουσιώδη. (2012) 
Yiorgis Yerolymbos
Αφηγούμαι την ιστορία της πόλης όπως αυτή εξελίσσεται, χωρίς ωραιοποίηση ή απόκρυψη των ατελειών της. Ο αστικός ιστός εξαπλώνεται, υπερβαίνοντας φυσικά και τεχνητά όρια. Φύση και άνθρωπος βγαίνουν πληγωμένοι από αυτή τη συνθήκη. (2012) 
Yiorgis Yerolymbos
Η Αφρικανική σκόνη έρχεται από το νότο και καλύπτει την Αθήνα για άλλη μια φορά. Κατά καιρούς το φαινόμενο επανεμφανίζεται αφήνοντας πίσω του την αίσθηση του κενού. Ο τόπος μοιάζει να έχει χάσει το δρόμο του, τον προσανατολισμό του. Είναι, όμως, ο τόπος που έφερα κι εγώ σ’ αυτή την κατάσταση και ο τόπος που πρέπει κι εγώ να ξαναφτιάξω. (2016) 
Yiorgis Yerolymbos
Εικόνα εξωφύλλου από το φωτογραφικό λεύκωμα «Οrthographs» του Γιώργη Γερόλυμπου, με κείμενα των Α. Δρακόπουλου, Renzo Piano, Katharine και Robert Storr, καθώς και του ίδιου του φωτογράφου. Την παραγωγή της έκδοσης υπογράφει o εκδοτ. οίκος Μelissa, ενώ η εκτύπωση του βιβλίου έγινε στη Βερόνα της Ιταλίας.
Ο Γιώργης Γερόλυμπος γεννήθηκε στο Παρίσι το 1973 και σπούδασε Φωτογραφία στην Αθήνα και Αρχιτεκτονική στη Θεσσαλονίκη. Ολοκλήρωσε μεταπτυχιακά στην Εικόνα και Eπικοινωνία στο Goldsmiths University of London και διδακτορικό στην Tέχνη και το Design στο University of Derby. Δίδαξε Φωτογραφία στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων-Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στο Βόλο από το 2008 έως το 2011. Το ενδιαφέρον του εστιάζεται στη σχέση μεταξύ φύσης και ανθρώπινης επέμβασης, όπως αυτή εντοπίζεται στη σύγχρονη τοπιογραφία. Φωτογραφίζει «ενδιάμεσα» τοπία, τμήματα του περιβάλλοντος που βρίσκονται σε διαρκή μεταβολή λόγω της εκμετάλλευσης της γης. Επιλέγει να φωτογραφίσει το «ανθρωποποιημένο» τοπίο όχι μόνο λόγω της εμφανούς παρουσίας έντονων κοινωνικο-πολιτικών αλλαγών που εγγράφονται επάνω του αλλά κυρίως λόγω της σημασίας αυτού του είδους τοπιογραφίας στη σύγχρονη αναπαράσταση και φωτογραφική πρακτική. Περισσότερα για τον φωτογράφο στο yerolymbos.com
